• Contenu principal
  • Menu
OpenEdition Books
  • Accueil
  • Catalogue de 15551 livres
  • Éditeurs
  • Auteurs
  • Facebook
  • X
  • Partager
    • Facebook

    • X

    • Accueil
    • Catalogue de 15551 livres
    • Éditeurs
    • Auteurs
  • Ressources numériques en sciences humaines et sociales

    • OpenEdition
  • Nos plateformes

    • OpenEdition Books
    • OpenEdition Journals
    • Hypothèses
    • Calenda
  • Bibliothèques

    • OpenEdition Freemium
  • Suivez-nous

  • Lettre d’information
OpenEdition Search

Redirection vers OpenEdition Search.

À quel endroit ?
  • UGA Éditions
  • ›
  • Moyen Âge européen
  • ›
  • Les jeux d’art néerlandais
  • ›
  • Gloriant
  • UGA Éditions
  • UGA Éditions
    UGA Éditions
    Informations sur la couverture
    Table des matières
    Liens vers le livre
    Informations sur la couverture
    Table des matières
    Formats de lecture

    Plan

    Plan détaillé Texte intégral Dramatis personæ Een abel spel ende een edel dinc van den hertoghe van Bruuyswijc, [fo 213 ro a] hoe hi wert minnende des Roede Lioens dochter van Abelant ende ene sotternie na volgende

    Les jeux d’art néerlandais

    Ce livre est recensé par

    Précédent Suivant
    Table des matières

    Gloriant

    Version originale

    p. 89-164

    Texte intégral Dramatis personæ Een abel spel ende een edel dinc van den hertoghe van Bruuyswijc, [fo 213 ro a] hoe hi wert minnende des Roede Lioens dochter van Abelant ende ene sotternie na volgende

    Texte intégral

    Dramatis personæ

     
    Gheraert shertogen oem (Gérard, oncle du duc)

    Godevaert (Godefroi)

    Die hertoghe (Le duc Gloriant)

    Florentijn die maghet (Florentine, la jeune femme)

    Rogier (Roger)

    Floerant des Roede Lioens neve (Florent, neveu du Lion Rouge)

    Die Roede Lioen (Le Lion Rouge)

    De hangdief (Le bourreau)

    Een abel spel ende een edel dinc van den hertoghe van Bruuyswijc, [fo 213 ro a] hoe hi wert minnende des Roede Lioens dochter van Abelant ende ene sotternie na volgende

     

    [Proloog] 

     

     

     
    Ic bidde Gode den oversten vader

     

     

    Dat hi ons moet bewaren alle gader.

     

     

    Heren ende vrouwen, groet ende clene,

     

     

    Ic bidde u allen int ghemene,

     

    5

    Dat ghi wilt maken een ghestille

     

     

    Ende merct daer na diet merken wille.

     

     

    Men sal u hier spelen een suverlijc dinc

     

     

    Van enen hoghen jonghelinc,

     

     

    Die hertoghe was van Bruuyswijc.

     

    10

    Hem dochte dat niemen sijns ghelijc

     

     

    Op eertrike niet vinden en mochte,

     

     

    Ende sprac uut overmoedege gedochte

     

     

    Roemeghe worden ende ombekint,

     

     

    Daer dicke die menege es bi gescint.

     

    15

    Want wie dat hem te hoghe beroemt,

     

     

    Als dan die saken anders comt,

     

     

    Soe wort hi bi den roeme ghescant.

     

     

    Alsoe gevielt desen hoghen wigant.

     

     

    Al was hi rike ende hoge geboren,

     

    20

    Uut groten roem soe quam hem toren.

     

     

    Om dat hi sprac roemeghe wort

     

     

    Wert vrouwe Venus op hem ghestoert,

    [fo 213 ro b]

     

    Soe dat sijt namaels op hem wrac,

     

     

    Die roemeghe worde, die hi sprac,

     

    25

    Alsoe ghi nu hier selt bescouwen.

     

     

    Daer omme radic heren ende vrouwen,

     

     

    Dat hem nieman te hoghe en sal beroemen,

      

     

    Want daer es selden ere af comen.

     

     

    Te hoghen roem en wert nie ghepresen.

     

    30

    Nu bidden wi Gode, die wert gheslegen

     

     

    Ane een cruce om onsen sonden,

     

     

    Dat wi alle salich werden vonden

     

     

    Te Josepat, in dat soete dal,

     

     

    Daer God sijn oerdeel besitten sal.

     

    35

    Dies biddic Maria der coninghinnen.

     

     

    Nu hoert ende swijcht, wi gaen beghinnen.

     

     

     
    [In Brunswijk]

     

     

     
    Gheraert
    shertogen oem

     

     

    Waer sidi, lieve vrient Godevaert?

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Ic ben hier, her Gheraert.

     

     

    Nu segt mi: wats die raet?

     

     

     
    Gheraert

     

    40

    Godevaert, het en dochte mi niet quaet

     

     

    Dat ons hertoghe, die hoghe baroen,

     

     

    Enen huwelijc woude doen

     

     

    Ende dat hi nemen woude een wijf.

     

     

    Hi heeft soe scone vromen lijf

     

    45

    Ende es een stout jonc man van daghen.

     

     

    Hadde hi een wijf, si mochte draghen

     

     

    Kindren; dat ware des lants profijt.

     

     

    Hets een lantscap groet ende wijt;

     

     

    Het ware scade, bleeft sonder gheboert.

     

    50

    Daer omme hebbic u gheroepen voert,

      

     

    Dat ghi ons daer toe sout gheraden.

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Heer Gheraert, dat en mochte niet scaden,

     

     

    Daer hebbic oec omlancs om ghepeinst,

     

     

    Maer ic segghe u al ongheveinst,

     

    55

    Heer Gheraert, ghi sijt des hertogen oem,

     

     

    Daer omme moetti sijns nemen goem

    [fo 213 vo a]

     

    Meer dan ic ofte die hem niet en bestaet.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Wattan, Godevaert, ghi moet ons raet

     

     

    Gheven, hoe dat wi varen moghen.

     

    60

    Dlantscap waers in goeden hoghen,

     

     

    Hadde hi een wijf ende kinder daer bi.

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Heer Gheraert, daer omme selen wi, ic ende ghi,

     

     

    Onder ons beiden daer na spien.

     

     

    Ic weet ons wel na ene te sien

     

    65

    Die men hem gheven sal herde gherne.

     

     

    Dats die coninc van Averne

     

     

    Heeft een dochter noyael ende goet,

     

     

    Ende die oec draecht enen reinen moet

     

     

    Ende hevet enen goeden aert.

     

     

     
    Gheraert

     

    70

    Sekerlijc, heer Godevaert,

     

     

    Die huwelijc dochte mi goet.

     

     

    Die coninc van Averne es een edel bloet

     

     

    Ende die altoes binnen sinen daghen

      

     

    Sine wapen eerlijc heeft ghedraghen

     

    75

    Ende sijn vorders van goeder aert.

     

     

    Sekerlike, Godevaert,

     

     

    Desen huwelijc dochte mi goet ghedaen.

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Laet ons dan toten hertoghe gaen

     

     

    Ende laet ons hem dit legghen te voren,

     

    80

    Dan soe moghen wine spreken horen

     

     

    Hoe dat hi beraden si.

     

     

    Nu willen wi gaen, ic ende ghi,

     

     

    Ende laet ons horen wat hi seght.

     

     

    Staet sijn herte daer toe gheweght,

    [fo 213 vo b]

    85

    Soe willen wi thuwelijc maken dan.

     

     

    Waer sidi, hertoge, hoghe gheboren man,

     

     

    Edel hertoghe van Bruuyswijc?

     

     

     
    Die hertoghe

    [Ontvangt ze]

     

     

    Sijt willecome, oem, sekerlijc,

     

     

    Ende minen lieven vrient Godevaert!

     

    90

    Nu segt mi, lieve oem Gheraert,

     

     

    U begherte, het sal u ghescien.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Gloriant neve, dat souden wi gerne sien

     

     

    Dat ghi wout huwelijc doen.

     

     

    Wi saghent gerne, edel baroen,

     

    95

    Ende oec Bruuyswijc, u selves lant.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Oem Gheraert, hoghe gheboren wigant,

      

     

    Daer toe en benic noch niet gestelt.

     

     

    Ic bidde u, dat ghi mi niet en quelt,

     

     

    Want daer en willic niet af horen;

     

    100

    Ic en weet gheen wijf op eerde gheboren,

     

     

    Daer ic met woude leiden minen tijt.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Neve, ghi moetet om des lants profijt

     

     

    Doen alsoe wel als om u selves lijf.

     

     

    Ghi selt nemen moeten een wijf,

     

    105

    Neve, om kinder daer van te crighen.

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Nu en canic langer niet gheswighen,

     

     

    Edel hertoge, hoghe baroen,

     

     

    Ghi moetet om uus lants wille doen

     

     

    Om kinder te crighene, al Geraert seght.

     

    110

    Hets een dinc dat men niet en pleght,

     

     

    Sonder vrouwe te bliven soe groten here.

     

     

    Ghi souter u lantscap met onteren,

     

     

    Edel here, stoerfdi sonder gheboert;

    [fo 214 ro a]

     

    Daer soude op risen een groet discoert:

     

    115

    Elc souts die naeste willen sijn,

     

     

    Ghi sout beraden groten pijn

     

     

    Den edelen lande van Bruuyswijc.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Godevaert, Godevaert, sekerlijc,

     

     

    Dese redene es te male om niet.

     

    120

    Mijn herte gheen wijf soe gherne en siet,

      

     

    Daer ic om gave een haer.

     

     

    In weet gheen wijf, dies werdich waer

     

     

    Dat icse maken soude mijn vrouwe.

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Here, wacht dat u noch niet en rouwe,

     

    125

    Dat ghi sprect dus domme woert.

     

     

    Wort vrouwe Venus op u ghestoert,

     

     

    Si sal u noch maken mat.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Gloriant neve, verstaet wel, dat

     

     

    Samsoen, die was soe sterc,

     

    130

    Bedroghen wert bider minnen werc,

     

     

    Ende oec Apsloen, die scoen,

     

     

    Ende die wise coninc Salomoen

     

     

    Bleven bi minnen al bedroghen.

     

     

    Dits emmer waer ende niet gheloghen:

     

    135

    Vrouwen minne brachse tonder.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Seker, oem, dat heeft mi wonder,

     

     

    Maer si waren vol geckerdiën.

     

     

    Oem Gheraert van Noermandiën,

     

     

    Daer quamen ander saken bi:

     

    140

    Sine waren haers selfs, van herten niet vri,

     

     

    Si bleven aen vrouwen al versmoert.

     

     

    Ic en weet gheen wijf van soe hoger geboert

     

     

    Dat icker seker om gave II peren.

     

     

     
    Gheraert

      

     

    Seker, neve, dats niet dan sceren

     

    145

    Mede te makene, soe wie dat hoerde,

    [fo 214 ro b]

     

    Ende ic en hoerde nie soe domme woerde

     

     

    Spreken enen hoghen man.

     

     

    Seker, neve, ghi moet nochtan

     

     

    Huwen om des lants profijt.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    150

    Seker, oem, dien tijt

     

     

    En sal nemmermeer man bescouwen

     

     

    Dat ic enech wijf sal trouwen

     

     

    Die nu op eertrike leeft

     

     

    Of die die werelt binnen heeft,

     

    155

    Want ic hebbe soe vromen lijf,

     

     

    Soudic dat legghen ane ene wijf,

     

     

    Soe waric emmer buten kere,

     

     

    Ende oec benic soe groten here

     

     

    Vanden lande van Bruuyswijc.

     

    160

    En es gheen wijf op eerde mijns gelijc,

     

     

    Ic wil bliven mijns selves man.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Bi den vader die mi ghewan,

     

     

    Nu en hoerdic nie soe domme tale.

     

     

    Seker, neve, en voeght u niet wale

     

    165

    Dat ghi den vrouwen sprect soe naer.

     

     

     
    Godevaert

     

     

    Seker, Gheraert, ghi segt waer,

     

     

    Den vrouwen heeft hi wel na ghesproken,

      

     

    Maer het sal noch werden ghewroken,

     

     

    Dat weetic wel in rechter trouwen.

     

    170

    Een lieflijc aensien van eenre vrouwen

     

     

    Sal hem noch duncken medesine.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Oem Gheraert, bider trouwen mine,

     

     

    Dat en seldi gheleven nemmermeer.

     

     

    Mijn herte es vaster dan een weer

     

    175

    Ghestelt al op mijn scone lijf.

     

     

    Ic en weet op eertrike gheen wijf,

     

     

    Die mi dunct dat mijns werdich ware.

     

     

    Mijn herte dat vlieght ghelijc den are

     

     

    Boven alle vrouwen minne.

    [fo 214 vo a]

    180

    Soudic dam mijn herte ende V sinne

     

     

    Legghen an eens wijfs bedwanc?

     

     

    Van Gode moetic hebben ondanc

     

     

    Of dat emmermeer ghesciet.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Gloriant neve, soe waert om niet,

     

    185

    Dat hoeric wel, datter ic om pine.

     

     

    Maer wacht, dat u noch niet en scine

     

     

    Dat ghi sprect dus dommelijc.

     

     

     
    [In Abelant]

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Ay, en mach op eertrijc

     

     

    Mijns ghelijc niet gheboren sijn

     

    190

    Ende die ware vander naturen mijn

      

     

    Ende ghelijc mi van moede?

     

     

    Ic en sach nie man soe rijc van goede

     

     

    Dien ic woude hebben tot enen man,

     

     

    Noch amerael, noch soudan,

     

    195

    Noch nie man soe hoghe gheboren,

     

     

    Die mi van huwelijc leide te voren,

     

     

    Dat ic sine minne woude draghen.

     

     

    Dier ghelijc hebbic horen ghewaghen

     

     

    Van enen man in kerstenrijc,

     

    200

    Ende es hertoghe van Bruuyswijc

     

     

    Ende van herten alsoe proeys

     

     

    Ende van moede soe oerghelyoes,

     

     

    Dat hi oec gheen wijf en mint.

     

     

    Wi sijn beide ghelijc ghesint

     

    205

    — Dat segt mi mijn herte te voren —

     

     

    Ende onder eene planete gheboren

     

     

    Ende hebben beide gader ene nature.

     

     

    Nu salic hem sinden ene figure,

     

     

    Een beelde ghemaect na mijn anschijn.

     

    210

    Eest dat wi twee ghelike sijn,

     

     

    Sijn herte sal hem verwandelen dan.

     

     

    Bi minen god Tervogan,

     

     

    Ic sal horen wat hi sueght.

     

     

    Mijn herte dat staet te hem ghevueght,

     

    215

    Om dat hi van herten es soe fier.

     

     

    Waer sidi, mijn bode Rogier?

     

     

    Comt tote mi, ic hebts te doen.

      

     

     
    Rogier

    [fo 214 vo b]

     

    O edel vrouwe, bi Mahoen,

     

     

    Segt mi, wat wildi hebben ghedaen?

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

    220

    Rogier, ghi moet haestelec gaen

     

     

    Toten hertoghe van Bruuyswijc,

     

     

    Ende es gheleghen in kerstenrijc

     

     

    Ende es gheheten Gloriant.

     

     

    Ghi selt hem gheven in sine hant

     

    225

    Dese figure, den deghen fijn,

     

     

    Ende segt hem, dat icse na danschijn mijn

     

     

    Hebbe doen maken wel ghelijc,

     

     

    Ende dat ghi comt uten rijc

     

     

    Vander stat van Abelant,

     

    230

    Ende segt oec den hoghen wigant

     

     

    Dat ic hem bidde in rechter trouwen

     

     

    Dat hi in deere van allen vrouwen

     

     

    Dese figure wille anesien.

     

     

    Hem sal sere verwonderen van dien,

     

    235

    Wat ic daer met menen mach.

     

     

    Ende segt hem dat ic nie man en sach

     

     

    Daer ic mede deilen woude mijn lijf;

     

     

    Ende segt hem oec al sonder blijf,

     

     

    Dat hi es mijn vader: die hoghe baroen,

     

    240

    Van Abelant die Rode Lioen.

     

     

    Ende hoert ende merct ende swijcht ende heelt

     

     

    Ende verstaet wel dat hi u beveelt

      

     

    Ende brinct mi die boetscap dan.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Bi minen god Tervogan,

     

    245

    Joncfrouwe, dese boetscap wert gedaen;

     

     

    Ic wille met haesten daerwert gaen.

     

     

     
    [Te Brunswijk] 

     

     

     
    Mamet ende Apolijn

     

     

    Die moeten bewaren die vrouwe mijn,

     

     

    Die mi heeft ghesent tote hier.

     

    250

    Edel here, ic ben een metselgier

     

     

    Eender joncfrouwen noyael ende goet.

     

     

    Si bidt u op gherechter oetmoet,

     

     

    Dat ghi wilt anscouwen dese figure.

     

     

    Si es na die scoenste creature

     

    255

    Ghemaect, die men vint in eertrike

    [fo 215 ro a]

     

    Ende haren anschijn alsoe ghelike,

     

     

    Al waer sijt selve die vrouwe weert.

     

     

    Si es van hare doghet vermeert

     

     

    Ende oec van haren hoghen moet.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    260

    Metselgier, nu maect mi vroet,

     

     

    Wie es die joncfrou? Doet mi becant.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Dats Florentine van Abelant,

     

     

    Die edel joncfrou ende die rike.

     

     

    Men vint in heydenesse niet haers gelike,

     

    265

    Soe noyael noch soe scone van live.

      

     

    Men vinter in eertrike niet vive,

     

     

    Die gheliken der vrouwen mijn:

     

     

    Si en mochte niet noiaelder sijn,

     

     

    Hovescher noch bat gheraect

     

    270

    Ende van haren live soe volmaect

     

     

    Ende haren moet soe eerlijc dracht.

     

     

    En was nie man op eerde verdacht,

     

     

    Soe rike noch soe hoghe gheboren,

     

     

    Die hare van minnen leide te voren,

     

    275

    Dat si worden woude sijn wijf.

     

     

    Si heeft te male een reine lijf

     

     

    Ende enen vader van hoghen doen,

     

     

    Dats van Abelant die Rode Lioen

     

     

    Es haer vader, des sijt vroet.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    280

    Du best een bode ghetrouwe ende goet,

     

     

    Dat hoeric herde wel ane di.

     

     

    Nu staet op ende gaet met mi,

     

     

    Ic sal di wel te ghemake doen.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Ic doet gherne, edel baroen.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    285

    Nu biddic Gode, diet wel vermach,

     

     

    Dat hi mi late gheleven den dach

    [fo 215 ro b]

     

    Dat ic dese joncfrou noch anscouwen moet,

     

     

    Die mi dese grote vrienscap doet

     

     

    Ende heeft mi die figure ghesent,

      

    290

    Dit anschijn na thare gheprent.

     

     

    Ay God, ende mach haer anschijn

     

     

    Ghelijc deser figure sijn,

     

     

    Sone saghic op eerde nie haers ghelijc.

     

     

    Si ware wel weert in Bruuyswijc

     

    295

    Te sine ene vrouwe ende ene hertoghinne.

     

     

    God, daer alle doghet es inne,

     

     

    Die gheve haer altoes goeden morghen.

     

     

    Ay God, wat consten dracht si verborghen

     

     

    Int herte, dies benic wijs.

     

    300

    Si draghet van abelheiden een rijs

     

     

    Boven allen vrouwen, die ic nie sach.

     

     

    Ay, God die gheve haer goeden dach

     

     

    Die mi ghesent heeft desen pant.

     

     

     
    Rogier

     

     

    O hoghe gheboren wigant,

     

    305

    Ic hebbe mine boetscap ane u ghedaen;

     

     

    Nu willic weder keren gaen

     

     

    Toter joncfrouwe Florentijn.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Rogier, Rogier, nu soe moetti sijn,

     

     

    Goet ende ghetrouwe in alder stont

     

    310

    Ende draghen enen hoveschen mont.

     

     

    Wat ghi hoert ende wat ghi siet,

     

     

    Dat en seldi voerder vertrecken niet,

     

     

    Rogier, dan men u beveelt.

     

     

    Hi es te prisene, die wel heelt.

      

    315

    Lieve Rogier, nu sijt ghetrouwe

     

     

    Ende groet mi sere die scone joncfrouwe

     

     

    Ende segt hare in ware dinc:

     

     

    Dat nie wijf van mi en ontfinc

     

     

    Groete meer dan si allene.

     

    320

    Maer om dat si es soe rene

     

     

    Ende soe noiael van haren live,

     

     

    Soe segt den edelen sconen wive

     

     

    Dat si mi houde hare reynecheit

     

     

    Tot onser beiden salicheit;

     

    325

    Ic sal hare oec ghestadich sijn.

     

     

     
    Rogier

    [fo 215 vo a]

     

    O edel here, bi Apolijn,

     

     

    Si bat mi uter maten sere,

     

     

    Dat ic u vraghen soude, edel here,

     

     

    Of si u emmermeer soude moghen sien.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    330

    Rogier, dat sal hare ghescien:

     

     

    Eer dat lijdt die VII weken

     

     

    Salic die joncfrou sien ende spreken,

     

     

    Op dat mi God behout mijn lijf;

     

     

    Ende groet mi sere dat edel wijf,

     

    335

    Die God altoes bewaren moet.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Nu willic gaen lopen metter spoet.

     

     

     
    [Te Abelant] 

     

     

     
    Mamet ende Apolijn

      

     

    Ende Mahoen ende Jupetijn

     

     

    Die moeten u gheven goeden dach.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

    340

    Rogier, nu doet mi ghewach:

     

     

    Hebstu ghesien den hoghen man?

     

     

     
    Rogier

     

     

    Jaic, vrouwe, bi Tervogan,

     

     

    Hets een man van hogher weerde.

     

     

    Ic weet wel, dat op die eerde

     

    345

    Sijns ghelike niet en leeft

     

     

    Noch die werelt binnen en heeft

     

     

    Van scoenheden noch van hoghen moede.

     

     

    Hi es een man van edelen bloede,

     

     

    Rijc van haven, groet van gheslachte

     

    350

    Ende edel gheboren van groter machte,

     

     

    Ende die oec hout een rikelijc hof.

     

     

    Ic en hoerde nie soe groten lof

     

     

    Gheven als men gheeft Gloriant.

     

     

    Hi es te male een coen wigant

     

    355

    Ende ontsien van allen man.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Rogier, Rogier, nu segt mi dan:

    [fo 215 vo b]

     

    Wat groeten heeft hi mi ghesent?

     

     

     
    Rogier

     

     

    O edel vrouwe wide bekent,

     

     

    Hi seide mi in ware dinc

     

    360

    Dat nie wijf van hem en ontfinc

      

     

    Groete meer dan ghi allene,

     

     

    Ende bidt u, edel vrouwe rene,

     

     

    Dat ghi hem hout u suverheit

     

     

    Tot uwer beiden salicheit;

     

    365

    Hi sal u oec ghestadich sijn.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Segt mi, Rogier, bi Apolijn,

     

     

    Ende seide hi niet, dat hi mi gerne soude sien?

     

     

     
    Rogier

     

     

    Jahi, vrouwe, dat sal u ghescien.

     

     

    Noch eer liden VII weken,

     

    370

    Sal hi u sien ende daer toe spreken:

     

     

    Alsoe seide mi die wigant

     

     

    Ende ghelovet mi in mine hant

     

     

    Ende swoert bi der trouwen sijn.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Bi minen god Apolijn,

     

    375

    Na dien tijt soe salic wachten.

     

     

    Mocht noch comen na mijn achten

     

     

    Dat mi dat noch mochte gescien,

     

     

    Dat ic den hertoghe mochte anesien,

     

     

    Soe waric alle sorghen vri.

     

    380

    Rogier, staet op ende gaet met mi.

     

     

    Ghi hebt u boetscap wel bewaert.

     

     

     
    [Te Brunswijk]

     

     

     
    Gloriant die hertoghe

     

     

    Waer sidi, edel oem Gheraert

      

     

    Van Normandiën, hoghe baroen?

     

     

    Uus raets hebbic nu wel te doen,

     

    385

    Edel oem, hoghe wigant.

     

     

     
    Gheraert

    [fo 216 ro a]

     

    Wat segdi, neve Gloriant?

     

     

    Wat sijn die dinghen die u ghebrect?

     

     

     
    Die hertoghe
    Gloriant

     

     

    Edel oem, dat mi int herte stect,

     

     

    Dies ic niet langher en can ghehelen.

     

    390

    Gherechte minne doet mi soe quelen

     

     

    Dat mi costen sal mijn lijf.

     

     

    Ic minne soe sere een edel wijf,

     

     

    Dat ic ure no nacht no dach

     

     

    Gherusten no gheslapen niet en mach,

     

    395

    Sent dat ic ierst die minne began.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Dats dat ic niet en can

     

     

    Gheloven, soe wats ghesciet

     

     

    Dat u edel herte verdriet

     

     

    Lijdt om enech wijf die leeft,

     

    400

    Of die die werelt binnen heeft.

     

     

    Dies en canic gheloven twint.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Och edel oem wide bekint,

     

     

    Ic lide wel ende gheve mi sculdich,

     

     

    Dat ic hier voermaels menechfuldich

     

    405

    Dommelike hebbe ghesproken.

      

     

    Edel oem, dat wert nu al gewroken,

     

     

    Dat ic sprac die domme woert,

     

     

    Dies es vrouwe Venus op mi ghestoert

     

     

    Ende heeft mi int herte gheraect

     

    410

    Ende enen dienere der vrouwen ghemaect

     

     

    Ende leert mi gaen der minnen pas.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Ende hoe willic gheloven das?

     

     

    Ghi draghet soe hoverdeghen moet,

     

     

    Ghi maket mi ende Godevaerde vroet

     

    415

    Dat gheen wijf op eertrike,

     

     

    Soe hoghe gheboren noch soe rike,

     

     

    U dochte dat uus werdich ware!

     

     

    U herte dat vlieght ghelijc den are

    [fo 216 ro b]

     

    Boven alle minnen crachte.

     

    420

    Het en mach niet comen in u ghedachte!

     

     

    Hets al sceren dat ghi segt!

     

     

    U herte soe vol hoeverde stect,

     

     

    Die vrouwen en moghen ane u niet winnen.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Och edel oem, wilt mi versinnen

     

    425

    Dat ic soe dommelike sprac.

     

     

    Dat quam daer bi dat mi ghebrac

     

     

    Wetentheit in rechter trouwen.

     

     

    Nu comic te ghenaden allen vrouwen

     

     

    Om ene, die mi quelen doet.

     

    430

    Want herte ende sin, ziele, lijf ende moet

      

     

    Staet al in eenre joncfrouwen ghewelt.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Wie es die joncfrou, die u dus quelt?

     

     

    Gloriant neve, laet mi dat weten,

     

     

    Want ic en can emmer niet vergheten

     

    435

    Der hogher woerden die ghi spraect,

     

     

    Ende sidi nu ane ene minne gheraect?

     

     

    Seker, neve, dat wondert mi.

     

     

    Segt mi doch, wie se si,

     

     

    Die u herte alsoe beswaert.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    440

    Van Normandiën oem Gheraert,

     

     

    Si heet Florentijn van Abelant,

     

     

    Edel oem, coen wigant,

     

     

    Ende heeft enen vader van hoghen doen:

     

     

    Dats van Abelant die Rode Lioen

     

    445

    Es haer vader, des sijt wijs.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Hulpt! Here God vanden paradijs,

     

     

    Neve, hoe mach dat comen bi?

     

     

    Dat heeft mire herten alte vri,

     

     

    Om dat si woent soe verre van hier.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    450

    Och, edel oem, der minnen vier

    [fo 216 vo a]

     

    Es snelder vele dan enech ghescot.

     

     

    Oem Gheraert, bi minen God,

     

     

    Si heeft mi een saluut ghesent

      

     

    Ende een anschijn na thare gheprent

     

    455

    Ghelijc den haren ene figure.

     

     

    Si es die scoenste creature,

     

     

    Die leeft onder des hemels trone.

     

     

    Si ware wel weert te spannen crone,

     

     

    Al waert een coninc van Vranckerijc.

     

    460

    Sie en es gheenre vrouwen ghelijc,

     

     

    Die die sonne nu bescijnt.

     

     

    Al es mijn herte van hare ghepijnt,

     

     

    Seker, oem, si eest wel weert.

     

     

    Si es van hare doghet vermeert

     

    465

    Ende oec van haren hoghen moet.

     

     

    Och, edel oem, ic maects u vroet,

     

     

    Minen verborghen heimeliken staet.

     

     

    Nu biddic u, oem, gheeft mi raet,

     

     

    Dat ic mijn lief ghewinnen mach.

     

     

     
    Gheraert

     

    470

    Gloriant, neve, dien dach

     

     

    En mach u nemmermeer ghescien;

     

     

    Ghi moghet wel om een ander sien.

     

     

    Ic sal u segghen redene waer bi:

     

     

    Die Rode Lioen hi es soe vri

     

    475

    Ende een man van groter machte,

     

     

    Ende die oec haet al ons gheslachte

     

     

    Boven al die leven op die eerde,

     

     

    Want ic versloech metten sweerde

     

     

    Sinen vader voer Abelant,

      

    480

    Ende u vader, die coene wigant,

     

     

    Versloech sinen oem Eysenbaert,

     

     

    Die vroemste man, die nie ghewaert,

     

     

    Ende in heydenesse gorde sweert.

     

     

    Maer u vader wide vermeert

     

    485

    Sloech hem den hals ontwee.

     

     

    Noch dede hi hem scade mee,

     

     

    Daer hi noit sint omme en loech,

     

     

    Twee sijnre moien kindere hi versloech,

     

     

    Die uut Antiotsen waren gheboren.

     

    490

    Dies heeft die Rode Lioen noch toren,

     

     

    Dat wetic wel ghewaerlike.

     

     

    Al waerdi here van al kerstenrike,

    [fo 216 vo b]

     

    Hine gave u sijnre dochter niet.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Bi Gode die hem crucen liet,

     

    495

    Oem Gheraert van Normandiën,

     

     

    Ende bider maghet sente Mariën,

     

     

    Ic salse hebben of bliven doot,

     

     

    Al ware hi mijn viant noch alsoe groot,

     

     

    Ende daer toe van hoger macht.

     

    500

    Behendicheit gaet voer cracht.

     

     

    Ic sal ghewinnen die vrouwe rene.

     

     

    Met minen properen live allene

     

     

    Meinicse te halene, ans mi God.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Gloriant neve, al sonder spot,

      

    505

    Ende hoe wildi dat leggen an?

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Dat salic u segghen, edel man

     

     

    Van Normandiën, coene wigant.

     

     

    Ic sal riden ombekant

     

     

    Ghelijc enen ridder van avonturen.

     

    510

    Der minnen pas moetic besuren,

     

     

    Dat doet al Florentijn, die scone joncfrouwe.

     

     

    Och, edel oem, nu blijft ghetrouwe

     

     

    Den goeden lande van Bruuyswijc;

     

     

    Want van vromicheiden uus ghelijc,

     

    515

    Edel oem, nu niet en leeft.

     

     

    Ic bidde u, dat ghi niet en begheeft,

     

     

    Ghine sijt ghetrouwe den goeden lande

     

     

    Ende verwaert al omme mijn scande:

     

     

    Dies biddic u, edel oem Gheraert.

     

    520

    Eest dat ic doot blive op die vaert,

     

     

    Soe es u verstorven dlant.

     

     

    Nu blijf met Gode, coene wigant,

     

     

    Dese vaert moet ghevaren sijn.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    O Gloriant, neve mijn,

     

    525

    Ic duchte, dat u dese vaert sal rouwen.

    [fo 217 ro a]

     

    Men vint soe vele scoender vrouwen

     

     

    In kerstenheit, hoghe baroen.

     

     

    Hi es soe fel, die Roede Lioen.

     

     

    Ic weet wel, kint hi u gheslachte,

      

    530

    Om dwonder, dat u vader wrachte

     

     

    Voer Abelant onder die sine,

     

     

    Hi sal u beraden pine.

     

     

    Seker, neve, dit duchtic al.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Nu comer af datter af comen sal,

     

    535

    Dese vaert moet emmer sijn gedaen.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    Soe moetse u te goede vergaen,

     

     

    Dies biddic Gode vanden trone,

     

     

    Gloriant neve, dat u God lone.

     

     

    Nu sijt behindich in uwen raet,

     

    540

    Ende uwen heimeliken staet

     

     

    En seldi niemen maken cont,

     

     

    Ende luttel worde in uwen mont

     

     

    Ende die behindich ende vast.

     

     

    Ende als ghi comt daer u herte op rast,

     

    545

    Tot Florentijn, die vrouwe goet,

     

     

    Soe draght heerlijc uwen moet

     

     

    Ende en sijt emmer te haestich niet.

     

     

    Eest dat ghi comt in enich verdriet,

     

     

    Doeghet mi te wetene, neve mijn,

     

    550

    Ic sal seker u vader sijn

     

     

    Alsoe langhe als mi God behout mijn lijf.

     

     

    Maer lietti dese vaert een blijf,

     

     

    Soe dadi als die vroede doet.

     

     

     
    Die hertoghe

      

     

    Nenic, oem, om al dat goet

     

    555

    Dat die sonne nu mach bescinen,

     

     

    Sone latic niet, ic en sal Florentijnen

     

     

    Bescouwen, dat edel wijf.

     

     

    Waer es mijn ors Vaelentijf?

     

     

    Ic wil gaen varen metter spoet.

     

    560

    Maer, edel oem, ghetrouwe ende goet,

     

     

    Ic set mijn lant in uwer gheweelt,

     

     

    Dat ghijt trouwen bewaren seelt,

    [fo 217 ro b]

     

    Tote dat ic come van Abelant.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    O edel neve Gloriant,

     

    565

    God ons Here moet u bewaren

     

     

    Ende altoes in doghden sparen,

     

     

    Waerwaert dat ghi u bekeert.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Ay God, hoe sere mi die minne leert

     

     

    Hovescheit, dat vindic nu wel.

     

    570

    Mijn herte stont tot allen vrouwen fel

     

     

    Eer ic minnende wert die scone.

     

     

    Maer nu spannen alle vrouwen crone

     

     

    In mijn herte: dat doet allene

     

     

    Florentijn, die vrouwe rene,

     

    575

    Die mi leert gaen der minnen ganc.

     

     

    O overste God, die minne u dwanc,

     

     

    Dat ghi van boven neder quaemt

     

     

    Ende menschelijc nature anenaemt;

      

     

    Ane ene maghet, een suver wijf,

     

    580

    Onfingdi menschelijc lijf

     

     

    Dat ghi liet hanghen ane een hout

     

     

    Sonder verdiente ende buten scout

     

     

    Ende u edel herte opbreken

     

     

    Met eenre ghelavie al doersteken;

     

    585

    Dat dede al der minnen cracht.

     

     

    Ay God, wat wonder hebdi ghewracht?

     

     

    Ende al uut rechter minnen vloet!

     

     

    Daer omme die haers sins sijn vroet,

     

     

    Dien doerven mi begripen niet,

     

    590

    Dat mi die minne doet verdriet,

     

     

    Want die minne es soe crechtich

     

     

    Dat si den starken God almechtich

     

     

    Vanden hemel neder dede dalen

     

     

    Om die scout vore ons te betalen.

     

    595

    Dat dede al der minnen aert,

     

     

    Dat hi vercoes den edelen bogaert,

     

     

    Mariën, dat edel vat,

     

     

    Daer in verborghen was die scat

     

     

    Die ons allen heeft ghecocht

     

    600

    Ende uter ewegher pinen brocht.

     

     

    O minne, du best een edel cruut,

     

     

    Du best dat alder soetste fruut,

    [fo 217 vo a]

     

    Dat God op eerde nie wassen dede.

     

     

     
    [Te Abelant] 

     

     

     
    Nu sie ic Abelant die scone stede

      

    605

    Daer in dat woent die vrouwe mijn.

     

     

    Maer si dunct mi besloten sijn.

     

     

    Hets recht, hets twee uren in der nacht.

     

     

    Ic soude gheloven dat mense wacht:

     

     

    Daer goede hoede es, daer es goeden vrede.

     

    610

    Abelant, Abelant, wel soete stede,

     

     

    Na dien dat ic niet inne en mach,

     

     

    Soe willic beiden tote merghen dach

     

     

    Ende minen nacht raste hier gaen doen

     

     

    Ende Vaelentijf sal gaen weiden int groen,

     

    615

    Tote opgaet dat sonneschijn.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Danc hebbe Mamet ende Apolijn!

     

     

    Ic sie den valke van hogher aert

     

     

    Neder dalen in minen bogaert,

     

     

    Daer ic soe langhe na hebbe ghewacht.

     

    620

    Hi heeft een teken vore hem bracht,

     

     

    Daer ane dat ickene kinne.

     

     

    Hi es dien ic met trouwen minne,

     

     

    Dat sie ic wel ane sine ghedaen.

     

     

    Nu willickene vriendelijc gaen ontfaen,

     

    625

    Want hi es comen te mire hant,

     

     

    Een edel valke uut kerstenlant,

     

     

    Van Bruuyswijc die hoghe baroen.

     

     

    Ic sachen neder beten int groen

     

     

    Van sinen paerde, die coene wigant.

     

    630

    Sijt willecome, Gloriant!

      

     

    Ghi hebt beseten die herte mijn.

     

     

    Ic sach u onder dat maenschijn

     

     

    Ende oec verhoerdic uwe tale.

     

     

    Al te hant verkindic u wale

     

    635

    Biden teken, dat ghi daer dracht.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    O Florentijn, wel scone maght,

     

     

    Sidi dit, wel edel vrouwe rene?

     

     

    Soe biddic Gode van Nasarene,

     

     

    Dat hi beware u reine lijf.

     

    640

    O Florentijn, wel scone wijf,

    [fo 217 vo b]

     

    Wat hebbic al doer u besuert

     

     

    Ende mi gheaventuert

     

     

    Eer ic hier comen ben int lant!

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    O edel hertoghe Gloriant,

     

    645

    Ghi sijt mi groet willecome!

     

     

    Ghi moghes wel draghen uwen roeme,

     

     

    Dat ic op eerde nie man en sach,

     

     

    Die mijn herte verhoghen mach

     

     

    Meer dan ghi, hoghe baroen!

     

    650

    Maer wijst mijn vader, die Roede Lioen,

     

     

    Dat wi hier beide vergadert sijn,

     

     

    Bi minen god Apolijn,

     

     

    Onser beider lijf dat ware verloren!

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    God, die vander Maghet was gheboren,

      

    655

    Moet onser beider hoeder sijn,

     

     

    O uutvercoren Florentijn,

     

     

    Spieghel boven alle wiven,

     

     

    Saelt verloren moeten bliven,

     

     

    Dat ic hebbe doer u ghedaen?

     

    660

    Ic hebbe mijn lantscap laten staen

     

     

    Om u te sprekene, vrouwe rene,

     

     

    Ende come aldus ghedoelt allene

     

     

    Ghelijc enen aermen knecht.

     

     

     
    Florentijn
    die maghet.

     

     

    O Gloriant, dat ware onrecht,

     

    665

    Bi minen god Tervogan.

     

     

    Hets recht, wie enen doghden an

     

     

    Ende in rechter trouwen mint,

     

     

    Dat hi troest daer af ghewint,

     

     

    Alsoe ic van u hebbe ghedaen.

     

    670

    Nu seldi oec van mi ontfaen

     

     

    Al dat u edel herte begheert

     

     

    In reinen aerde, ridder weert,

     

     

    Al sonder eneghe doerpernie.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Bider maghet sente Marie,

    [fo 218 ro a]

    675

    Florentijn wel suverlike,

     

     

    Om al dat goet van eertrike

     

     

    En dadic u ghene doerperheit.

     

     

    Maer, edel wijf, maect u bereit

     

     

    Met mi te Bruuyswijc te varen,

      

    680

    Want hier en es gheen langher sparen.

     

     

    Vernaemt uw vader, die Roede Lioen,

     

     

    Hi soude ons beiden lachter doen,

     

     

    Soe bleven wi ewelijc ghescant.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    O edel hertoghe Gloriant,

     

    685

    Bruuyswijc soudic gherne besien.

     

     

    Mochte mi dat met trouwen ghescien,

     

     

    So woudic varen daer ghijs begheert.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    O Florentijn, vrouwe weert

     

     

    Die ic boven alle vrouwen minne,

     

    690

    Ic sal u maken hertoghinne

     

     

    Van Bruuyswijc, den goeden lande,

     

     

    Dies settic u mine trouwe te pande,

     

     

    Edel wijf van hogher aert.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Soe salic met u bestaen die vaert,

     

    695

    Boven alle man, die leven mach,

     

     

    Of die ic met oghen nie ghesach,

     

     

    Edel hertoghe, hoghe baroen.

     

     

    Nu laet ons hier neder sitten int groen,

     

     

    Tote neder gaet dat maenschijn.

     

    700

    Dan selense alle gader slapen sijn

     

     

    Die te mijns vader hove behoren,

     

     

    Dan moghen wi sonder toren

     

     

    Varen sonder yemens gemoet.

      

     

     
    Die hertoghe

     

     

    O edel wijf, het dunct mi oec goet,

     

    705

    Want die vaec gaet mi soe an,

     

     

    Dat ic niet langher ghestaen en can,

     

     

    Ic moet emmer legghen mijn hoet.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

    [fo 218 ro b]

     

    Soe legghet dan neder in minen scoet

     

     

    Ende slaept, hoghe gheboren wigant

     

    710

    Dan selen wi rumen Abelant.

     

     

     
    Floerant des Roede Lioens neve

     

     

    Hulpe, Mamet ende Apolijn,

     

     

    Hoe es die joncfrou Florentijn

     

     

    Alsoe dommelijc ghesint?

     

     

    En wert nie man van hare gemint,

     

    715

    Die in heydenesse mochte spannen crone,

     

     

    Soe hoghe gheboren noch soe scoene,

     

     

    Dat si haer herte daer woude legghen an.

     

     

    Ende mint nu enen kerstenen man

     

     

    Ende wilt met hem rumen dlant.

     

    720

    Soe blijft si ewelijc ghescant,

     

     

    Eest dat ic swighe hier van.

     

     

    Bi minen god Tervogan!

     

     

    Nenic, ic saelt segghen haren vader,

     

     

    Want ict ghesien hebbe al gader.

     

     

     
    [In het paleis] 

     

     
    725

     
    Waer sidi, hoghe gheboren baroen

     

     

    Van Abelant, heer Roede Lioen?

      

     

    Staet op, hoghe gheboren man,

     

     

    Doet haestelijc u cleder an;

     

     

    Ghi selt vernemen, dies ghi niet en wet.

     

     

     
    Die Roede Lioen

     

    730

    Nu benic hier al onghelet,

     

     

    Floerant neve, wat saels ghescien?

     

     

     
    Floerant

     

     

    O edel oem, ic hebbe ghesien

     

     

    Wonder ane Florentine die scoene,

     

     

    Die met rechten mochte dragen crone

     

    735

    Van Babeloen den soudaen.

     

     

    Si leghet aerm ende aerm bevaen

     

     

    In ghenen boegaert, coene wigant

     

     

    Met enen man uut kerstenlant,

     

     

    Van Bruuyswijc die hertoghe vri.

     

    740

    Ic salse u wisen, comt met mi,

     

     

    Edel wigant, wide vermeert,

     

     

    Want ic hebbe hem ghestolen sijn sweert.

     

     

     
    [In de boomgaard] 

     

     

     
    Daer hi leghet bi dat edel wijf,

     
    [fo 218 vo a]

     

    Ende sijn ors, dat heet Vaelantijf,

     

    745

    Dat hebbic hem heymelijc ghenomen.

     

     

    Uut Bruuyswijc soe es hi comen

     

     

    Ende es een hertoghe daer van.

     

     

    Nu siet, hoghe gheboren man,

     

     

    Waer dat hi leghet in haren scoet.

     

     

     
    Die Roede Lioen

      

    750

    Ay, dat heeft mi wonder groet

     

     

    Van mijnder dochter Florentijn.

     

     

    En was nie soe edelen Serrasijn,

     

     

    Daer si haer herte wilde legghen an

     

     

    Ende leghet nu met enen kerstenen man,

     

    755

    Die niet en es van onser wet!

     

     

    Ay, waer toe si haer heeft gheset?

     

     

    Ende alsoe jammerlijc ghescant!

     

     

    Bi minen god Tervogant,

     

     

    Si sal daer omme berren in een vier

     

    760

    Ende die hertoghe en sal niet van hier

     

     

    Mi ontriden, ic en salne vanghen

     

     

    Ende ane enen boem doen hanghen,

     

     

    Bi minen god Apolijn.

     

     

    Gawi, Floerant neve mijn,

     

    765

    Ende laet ons vanghen den hogen baroen.

     

     

     
    Floerant

     

     

    O edel oem, dat hebben wi goet te doen

     

     

    Want hi es van wapen bloet.

     

     

    Staet op, hoghe gheboren ghenoet

     

     

    Van Bruuyswijc, coene wigant.

     

    770

    Ghi selt besitten Abelant,

     

     

    Die soete stede, dat scoene yuweel.

     

     

    Daer staet verborghen een casteel

     

     

    Daer seldi werden casteleyn.

     

     

    Het staet op soe scoene pleyn,

     

    775

    Dat men dies ghelike niet en vint.

      

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Van gode soe moetti sijn ghescint,

     

     

    Fel Sarrasijn, vul keytijf!

     

     

    Bi mijnder wet, het cost u dlijf,

     

     

    Dat ghi mi heden quaemt soe bi.

    [fo 218 vo b]

     

     
    Floerant

     

    780

    O edel here van herten vri,

     

     

    Laet sinken uwen hoghen moet:

     

     

    Hoghen roem en was noit goet.

     

     

    Want ghi moet verwonnen bliven

     

     

    Ende daer toe salmen u ontliven,

     

    785

    Want ghi hebt die doot verdient.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Ay mi, dit spel es mi ontsient,

     

     

    Want ic hebbe mijn sweert verloren.

     

     

    God, die van der maghet was gheboren,

     

     

    Moeten bedroeven, diet mi nam

     

    790

    Ende al heimelijc tote mi quam,

     

     

    Daer ic in groter vrouden lach.

     

     

    Met rechten ic dat wel claghen mach

     

     

    Dat ic verloren hebbe minen brant.

     

     

    Bi mijnder trouwen, haddicken in mijn hant,

     

    795

    Ghine sout mi niet vangen, fel keytijf!

     

     

     
    Die Roede Lioen

     

     

    Her hertoghe, laet dese worden een blijf,

     

     

    Uwen overmoet wert nu ghevelt.

     

     

    Ic mene dat ghijt becopen selt,

      

     

    Dat u vorders hebben ghedaen.

     

    800

    Voer Abelant sachic verslaen

     

     

    Minen vader van uwer partiën,

     

     

    Dat dede Gheraert van Normandiën,

     

     

    Versloech den lieven vader mijn,

     

     

    Ende u vader, bi Apolijn,

     

    805

    Versloech minen oem Eysenbaert

     

     

    Ende twee ridders van hogher aert,

     

     

    Mijnder moien kindere, als ghi moget horen,

     

     

    Uut Antiotsen waren si gheboren,

     

     

    Versloech u vader met sijnder ghewelt.

     

    810

    Ic mene, dat ghijt becopen selt,

     

     

    Bi minen god Apolijn,

     

     

    Ende mine dochter Florentijn

     

     

    Salic leveren doen den brant.

     

     

     
    Die hertoghe

    [fo 219 ro a]

     

    Och edel here van Abelant,

     

    815

    Doet met mi dat ghi begheert;

     

     

    Maer Florentijn die es wel weert

     

     

    Te draghen crone voer elken man,

     

     

    Want biden vader, die mi ghewan,

     

     

    Si heeft te male een reine lijf,

     

    820

    Si en was noch noit niemans wijf,

     

     

    Dat wetic wel, te gheenre uren.

     

     

    Si es ene edel creature;

     

     

    Sijt haers ghenadich, hoghe baroen.

     

     

    Die Roede Lioen

      

     

    Bi minen groten god Mahoen,

     

    825

    Dan lietic om al die werelt niet:

     

     

    Si sal daer omme bernen, wats gesciet,

     

     

    Dat si nie groete van u ontfinc.

     

     

     
    [In de gevangenis]

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Ay, gheweldich hemels Coninc,

     

     

    Nu bewaert dat edel wijf!

     

    830

    Al eest dat ic verliese mijn lijf,

     

     

    Bewaert die scoene Florentijn.

     

     

    Dies biddic u, werde Sceppere mijn,

     

     

    Dat si die doot mach ontgaen

     

     

    Ende kerstenheit moet ontfaen,

     

    835

    Dies biddic u, Moeder ende Maeght,

     

     

    Want si een reine herte draeght

     

     

    Ende heeft te male ene edel nature.

     

     

    Moeder Gods, bewaert die scoene creature.

     

     

    Dies biddic u, God, doer uwen oetmoet,

     

    840

    Want gherechte minne ons beiden doet,

     

     

    Dat wi sijn in dit verdriet.

     

     

    Ay God, nu en wilt vergheten niet

     

     

    Dat u die minne daer toe dwanc

     

     

    Dat ghi ane ene wigaert ranc

     

    845

    Ontfinc menschelijc nature.

     

     

    Dat was Maria, die Maghet pure,

     

     

    Die u ontfinc in reinen live,

     

     

    Dat noit en ghesciede ghenen wive,

      

     

    Ende maghdelijc ter werelt bracht.

     

    850

    Dat dede al die minne cracht;

     

     

    Ende daer na stoerfdi die bitter doot,

     

     

    Om ons te bringhen in vrouden groet.

    [fo 219ro b]

     

    Soe brinct mi noch uut desen prisoene.

     

     

     
    [In de gevangenis van Florentijn]

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Waer sidi, Roegier, deghen coene,

     

    855

    Mijn lieve vrient ende ghetrouwe?

     

     

     
    Rogier

     

     

    Ic ben hier, wel edel vrouwe.

     

     

    Nu segt mi, wats die raet?

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Ay Rogier, al minen toeverlaet

     

     

    Die steet al te male ane di.

     

    860

    Och lieve Rogier, nu segt mi:

     

     

    Wat seet mijn vader, die hoghe baroen?

     

     

     
    Rogier

     

     

    Och edel vrouwe, bi Mahoen,

     

     

    Hi heeft gheswoeren op sinen tant

     

     

    Dat hi sal hanghen den hoghen wigant

     

    865

    Ende u leveren sal ten viere.

     

     

    Dat heeft hi gheswoeren alsoe diere

     

     

    Dat mens hem wel gheloeven mach.

     

     

    Dies en benic ure, noch nacht no dach,

     

     

    Sonder droefheit, edel vrouwe.

     

     

     
    Florentijn 
    die maghet

      

    870

    Och edel Rogier, nu sijt ghetrouwe,

     

     

    Want ghi hebbes wel die macht.

     

     

    Ic weet wel, dat ghi den kerker wacht,

     

     

    Daer die hertoghe in leghet ghevaen.

     

     

    Nu wilt hem in staden staen

     

    875

    Dat hi behouden mach sijn lijf.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Och edel uutvercoren wijf,

     

     

    Doe ic dat, soe ben ic doot:

     

     

    Al die werelt van goude roet

     

     

    En sal mi connen ghehulpen niet.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     
    [fo 219 vo a]

    880

    Rogier, hulpt mi uut mijn verdriet

     

     

    Ende oec den hertoghe Gloriant.

     

     

    Dan selen wi rumen Abelant

     

     

    Ten lande wert van Bruuyswijc.

     

     

    Rogier, ic ghelove u sekerlijc,

     

    885

    Ic sal ewelijc sijn u vrient.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Och edel vrouwe, dies hebdi wel verdient

     

     

    Over meneghen tijt hier te voren.

     

     

    U vader hadde eens mijn doot ghesworen;

     

     

    Doen waerdi al minen toeverlaet.

     

    890

    Ach, nu dadic als een quaet

     

     

    Soudic dies alnu vergheten.

     

     

    Al soudic in vieren werden ghespleten,

     

     

    Ic sal u hulpen, wel edel wijf,

      

     

    Dat ghi behouden selt u lijf

     

    890

    Ende oec die hertoghe van Bruuyswijc,

     

     

    Want hi ontfinc mi soe vriendelijc,

     

     

    Doen ic hem van u die boetscap bracht.

     

     

    Ic sal daer om pinen dach ende nacht,

     

     

    Edel vrouwe van herten reen,

     

    900

    Ic sal ontsluten die kerker steen

     

     

    Ende verloessen die hoghe wigant.

     

     

     
    [In de gevangenis] 

     

     

     
    Waer sidi, her Gloriant,

     

     

    Edel hertoghe, hoghe baroen?

     

     

    Comt uut desen swaren prisoen,

     

    905

    Want alle die slote sijn ontdaen.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Wie heeft mi dese gratie ghedaen?

     

     

    Rogier, vrient, berecht mi dat.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Florentijn dies mi bat,

     

     

    Dat ic u holpe uut uwen verdriet.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    910

    Ay, God die hem crucen liet,

    [fo 219 vo b]

     

    Die moets hebben lof ende danc,

     

     

    Dat ic ben uut desen swaren stanc,

     

     

    Daer ic soe langhe in hebbe ghesijn.

     

     

    Nu segt mi: waer es Florentijn,

     

    915

    Die overscoene creature?

     

     

     
    Rogier

      

     

    O edel here, si leghet tusschen vier muren

     

     

    Ghesloten ende vaste ghevaen.

     

     

    Te hare soe en mach niement gaen,

     

     

    Want haer vader wiltse ontliven.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    920

    Dien wille sal achter bliven,

     

     

    Op dat mi God behout mijn lijf.

     

     

    Ic sal verlossen dat edel wijf,

     

     

    Eer ic scheden sal van hier.

     

     

    Och, haddic minen desterier

     

    925

    Valantijf metter hant

     

     

    Ende mijn sweert, den goeden brant,

     

     

    Soe wildic Florentijnen halen

     

     

    Ende den Roeden Lioen betalen

     

     

    Sijn huushure in rechter trouwen.

     

    930

    Het sal hem sekerlike rouwen,

     

     

    Dat hise soe jammerlijc hout gevaen.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Here, ic wijls u te hulpen staen

     

     

    Ende met u varen uten lande.

     

     

    Mamet willic doen die scande

     

    935

    Dat ic wille kerstenheit nemen an.

     

     

    Nu siet hier, hoghe geboren man,

     

     

    Valantijf, u goede paert,

     

     

    Ende uwen brant, dat goede swaert,

     

     

    Daer u herte soe sere op rast.

     

     

     
    Die hertoghe

      

    940

    Ay, nu haddic minen last,

     

     

    Haddic Florentijne die scoene.

     

     

    Lieve Rogier, dat u god loene,

     

     

    Nu wijst mi die kerkersteen,

    [fo 220 ro a]

     

    Daer in dat leghet die maghet reen:

     

    945

    Ic salne ontsluten ende ontdoen,

     

     

    Ende werdes gheware die Roede Lioen,

     

     

    Seker, ic gheve hem sijn payment.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Ay here, soe waren wi ghescent,

     

     

    Worde dit hof met allen ghestoert.

     

    950

    Ic sal ons vele bat hulpen voert:

     

     

    Ghi selt hier houden in dit groen

     

     

    Ende ic sal gaen ten Roeden Lioen

     

     

    Ende sal hem segghen ende maken vroet

     

     

    Dat hi morghen metter spoet

     

    955

    Florentijn, dat edel wijf,

     

     

    Sal doen dooden ende nemen dlijf.

     

     

    Dies salic hem maken wijs

     

     

    Ende ghi selt hier houden in dit rijs

     

     

    Ende emmer seldi op die waerden sijn.

     

    960

    Als men uut brinct Florentijn

     

     

    Ende mense ontliven sal,

     

     

    Dan seldi comen over al

     

     

    Ghereden, hoghe gheboren wigant.

     

     

    Bi minen god Tervogant,

     

    965

    Ic sal u ter hulpen staen.

      

     

    Ghi selt steken ende ic sal slaen,

     

     

    Ende God sal in onser hulpen sijn.

     

     

    Aldus selen wij Florentijn

     

     

    Verlossen, dat edel wijf.

     

     

     
    Die hertoghe

     

    970

    Rogier, het sal mi costen dlijf,

     

     

    Ofte ic bringse uut hare noet.

     

     

    Nu gaet henen met haesten groet,

     

     

    Ic sal hier bliven in dit foreest.

     

     

    Ay Vader, Sone ende heilich Geest,

     

    975

    Nu moetti bewaren Florentijn.

     

     

     
    [Aan het hof]

     

     

     
    Rogier

     

     

    O Mamet ende Apolijn

     

     

    Ende Mahoen ende Tervogant,

     

     

    Edel here van Abelant,

     

     

    Die moeten u gheven goeden dach.

     

     

     
    Die Roede Lioen

     
    [fo 220 ro a]

    980

    Rogier, nu doet mi ghewach:

     

     

    Hoe salic varen met Gloriant?

     

     

     
    Rogier

     

     

    Edel here van Abelant,

     

     

    Dat salic u segghen ende maken vroet

     

     

    Dat ghi morghen metter spoet

     

    985

    Florentijn, dat felle wijf,

     

     

    Dooden selt ende nemen dlijf,

     

     

    Want si hevet wel verboert,

      

     

    Als ment recht na rechte coert,

     

     

    Want si heeft onse gode ghescant;

     

    990

    Ende dan seldi Gloriant

     

     

    Hanghen doen ane enen boem.

     

     

    Want vernaemt Gheraert sijn oem,

     

     

    Dat hi hier ghevanghen leghet,

     

     

    Here, voer waer si u gheseghet,

     

    995

    Soe sal hi comen met groter cracht

     

     

    Ende met al sijnder macht

     

     

    Ende sal ons doen grote pijn.

     

     

    Daer omme duncket mi dbeste sijn,

     

     

    Dat ghise beide ontliven doet.

     

     

     
    Roede Lioen

     

    1000

    Rogier, desen raet dunct mi goet.

     

     

    Nu en willic beiden dach noch ure.

     

     

    Gaet henen, haelt mi die scoene figure,

     

     

    Florentijn, die felle pute;

     

     

    Ic salse doen leiden ter poerten ute

     

    1005

    Ende doen haer thoeft afslaen.

     

     

     
    Rogier

     

     

    Here, dit dunct mi dbeste gedaen.

     

     

    Ic salse halen, bi Apolijn.

     

     

     
    [In de gevangenis van Florentijn]

     

     

     
    Waer sidi, scoene Florentijn?

     

     

    Ghi moet gaen voer den hoghen baroen,

     

    1010

    Uwen vader, den Roeden Lioen.

     

     

    Hi wilt met u justicie houden

      

     

    Ende meint, dat u sal werden vergouden

     

     

    Dat ghi sine gode hebt ghescant

     

     

    Ende dat ghi bi Gloriant

     

    1015

    Hebt gheslapen, vri edel wijf.

    [fo 220 vo a]

     

    Dat sal u costen u edel lijf,

     

     

    Want hi hevet soe dier ghesworen.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    God, die vander Maghet was gheboren

     

     

    Ende sijn voetsel van haer soeghede

     

    1020

    Ende daer na dat hi ghedoeghede,

     

     

    Datten die felle Joden vinghen

     

     

    Ende aen enen cruce hinghen,

     

     

    Daer hi an sterf die bitter doot

     

     

    Om ons te bringhen in vrouden groet,

     

    1025

    Die moet mine ziele ghenadich sijn.

     

     

     
    Die Roede Lioen

     

     

    Nu segt mi, dochter Florentijn,

     

     

    Wie mach u hier toe hebben bracht

     

     

    Dat ghi sijt aldus bedacht

     

     

    Ende aenbedt enen vremden god

     

    1030

    Ende maect met onsen gode u spot,

     

     

    Ende mint daer toe enen kersten man?

     

     

    Bi minen god Tervogan,

     

     

    Ghi selt daer omme u lijf verliesen.

     

     

     
    Florentijn 
    die maghet

     

     

    Vader, die doot willic gerne kiesen

     

    1035

    Om den Ghenen, diese doer mi ontfinc

      

     

    Ende naect ane een cruce hinc

     

     

    Met sinen aermen wide ontdaen,

     

     

    Ende liet hem hande ende voete doerslaen

     

     

    Met plompen naghelen drie.

     

    1040

    Ghewarich God, so moetti mie

     

     

    Bescermen vander hellen brant,

     

     

    Ende bewaert den hertoge Gloriant,

     

     

    Want hi es in pinen groet.

     

     

    O edel hoghe gheboren genoet,

     

    1045

    Hoe gerne haddic u noch ghesien,

     

     

    Maer en mach mi niet ghescien,

     

     

    Dat doet mijnre herten alte wee.

     

     

     
    [De plaats van terechtstelling]

     

     

     
    De hangdief

     

     

    Dien moghdi scouwen nemmermee,

    [fo 220 vo b]

     

    Hoghe gheboren edel wijf,

     

    1050

    Want ic u nu sal nemen dlijf,

     

     

    Dat deert sere die herte mijn.

     

     

    Och edel joncfrouwe Florentijn,

     

     

    Waer toe hebdi u gheset?

     

     

    Woudi noch anebeden Mamet

     

    1055

    Ghi sout noch wel u lijf behouden.

     

     

    Het comt al touwe bi uwen scouden

     

     

    Dat ghi onsen gode aldus blameert

     

     

    Ende u selven scandeleert

     

     

    Ende ghi hoghe gheboren sijt.

     

     

     
    Die Roede Lioen

      

    1060

    Ghi gheeft haer alte langhe respijt.

     

     

    Haestu ende slaet haer af thoet,

     

     

    Want hare mesdaet es soe groet,

     

     

    Al die werelt en holpe hare niet.

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Bi Gode die hem crucen liet,

     

    1065

    Dan sal niet wesen, fel tierant!

     

     

    Van Gode moetti sijn ghescant

     

     

    Dat ghi sijt soe putertier.

     

     

    Ter quader tijt maect u van hier,

     

     

    Of die duvel sal uus wouden,

     

    1070

    Ende Florentijn sal haer lijf behouden

     

     

    Ende tuwer scande mijn eyghen sijn.

     

     

    O uutvercoren Florentijn,

     

     

    Van deser doot sidi vri!

     

     

    Dies danct der werder maghet Mari

     

    1075

    Ende Rogier, den coenen wigant.

     

     

     
    Florentijn
     die maghet

     

     

    Och edel hertoghe Gloriant,

     

     

    Ic dancs Gode vanden troene

     

     

    Dat mi ghevallen es soe scoene

     

     

    Ende daer naest u ende Rogier.

     

    1080

    Och edel here, laet ons van hier

     

     

    Trecken, hoghe gheboren man.

     

     

     
    [Onderweg]

     

     

     
    Die hertoghe

    [fo 221 ro a]

     

    Florentijn, nu varen wij dan

      

     

    Te minen lande van Bruuyswijc.

     

     

    Mijn herte staet in vrouden rijc,

     

    1085

    Edel wijf van hogher aert,

     

     

    Nu sie ic den edelen boegaert,

     

     

    Bruuyswijc dat goede lant.

     

     

     
    [Te Brunswijck] 

     

     

     
    O edel oem, coene wigant,

     

     

    Van Noermandiën hoghe baroen,

     

    1090

    Nu laet die poerte wide ontdoen

     

     

    Ende laetse incomen met bliden sinne,

     

     

    Die ic met al miere herten minne,

     

     

    Van Abelant die scoene Florentijn.

     

     

     
    Gheraert

     

     

    O Gloriant, neve mijn,

     

    1095

    Sijt willecome op desen dach,

     

     

    Ende Florentijn, die ic nie en sach

     

     

    Meer dan nu te deser tijt.

     

     

    Mijn herte wert mi van vrouden wijt,

     

     

    Dat ic u sie met ghesonden live

     

    1100

    Comen metten edelen wive.

     

     

    Nu segt mi: hoe voerdi in Abelant?

     

     

     
    Die hertoghe

     

     

    Och edel oem, coene wigant,

     

     

    Al slapende wardic daer ghevaen

     

     

    Ende in enen kerker ghedaen,

     

    1105

    Daer mi met rechte uut mocht verlangen,

     

     

    Want aderen, padden ende slanghen

      

     

    Waren daer mijn naeste ghebueren.

     

     

    Maer God, die gaf mi avonture,

     

     

    Bi vriende hulpe, bi goeden rade,

     

    1110

    Dat ic ben comen sonder scade

     

     

    Uut den vangnesse swaer.

     

     

    Het en quam nie man in selken vaer,

     

     

    Maer die minne vanden edelen wive

     

     

    Hielt mi altoes te live,

     

    1115

    Dat ic hoepte, het soude beter werden.

     

     

    Aldus hebic met volherden

     

     

    Ghewonnen daer mijn herte op rast.

     

     

     
    Gheraert

    [fo 221 ro b]

     

    Gloriant neve, ghi hebt ghepast

     

     

    Der minnen boegaert leren bouwen,

     

    1120

    Maer doch en derft u niet rouwen,

     

     

    Al eest u worden een deel te suere:

     

     

    Ghi brinct hier ene scoene creature

     

     

    Die oec niet edelre en mochte sijn.

     

     

    Al es haer vader een Sarrasijn,

     

    1125

    Hi es een hoghe gheboren man,

     

     

    Want van Babeloen die soudan

     

     

    Was sijn vader, dies benic vroeder,

     

     

    Ende des heren dochter was sijn moeder

     

     

    Van Antioetsen, des benic wijs,

     

    1130

    Ende oec heeft haer vader den prijs

     

     

    Voer ende na in tkerstenrijc:

     

     

    Sone es van vromichede sijns ghelijc

      

     

    In heydenesse, die wapen draght.

     

     

    Daer om was ic van u versacht,

     

    1135

    Dat u ten quaden soude vergaen.

     

     

    Maer ghi hebt wel ghedaen:

     

     

    Met volherdene hebdi verwonnen

     

     

    En dochte oec gheen dinc begonnen

     

     

    Dat men niet volherden en wille.

     

    1140

    Nu swicht ende maect een ghestille:

     

     

    Dit voerspel es ghedaen,

     

     

    Men sal u ene sotternie spelen gaen.

     

     

     
    Nota XI
    C en XLI vss.

     

    Précédent Suivant
    Table des matières

    Le texte seul est utilisable sous licence Licence OpenEdition Books. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.

    Voir plus de livres
    Arthur, Gauvain et Mériadoc

    Arthur, Gauvain et Mériadoc

    Récits arthuriens latins du xiiie siècle

    Philippe Walter (dir.) Jean-Charles Berthet, Martine Furno, Claudine Marc et al. (trad.)

    2007

    Quatre sagas légendaires d'Islande

    Quatre sagas légendaires d'Islande

    Ásdís R. Magnúsdottir (éd.) Ásdís R. Magnúsdottir (trad.)

    2002

    La Quête du Saint Graal et la mort d'Arthur

    La Quête du Saint Graal et la mort d'Arthur

    Version castillane

    Juan Vivas Vincent Serverat et Philippe Walter (trad.)

    2006

    Histoire d'Arthur et de Merlin

    Histoire d'Arthur et de Merlin

    Roman moyen-anglais du xive siècle

    Anne Berthelot (éd.) Anne Berthelot (trad.)

    2013

    La pourpre et la glèbe

    La pourpre et la glèbe

    Rhétorique des états de la société dans l'Espagne médiévale

    Vincent Serverat

    1997

    Récits mythiques du Moyen Âge portugais

    Récits mythiques du Moyen Âge portugais

    Irene Freire Nunes (dir.)

    2008

    Saint Antoine entre mythe et légende

    Saint Antoine entre mythe et légende

    Philippe Walter (dir.)

    1996

    Le devin maudit

    Le devin maudit

    Merlin, Lailoken, Suibhne — Textes et études

    Philippe Walter (dir.) Jean-Charles Berthet, Nathalie Stalmans, Philippe Walter et al. (trad.)

    1999

    La Chanson de Walther

    La Chanson de Walther

    Waltharii poesis

    Sophie Albert, Silvère Menegaldo et Francine Mora (dir.)

    2009

    Les Faits et Gestes de Robin des Bois

    Les Faits et Gestes de Robin des Bois

    Poèmes, ballades et saynètes

    Jonathan Fruoco (éd.)

    2017

    Le Roman de Moriaen

    Le Roman de Moriaen

    Baukje Finet-van der Schaaf (dir.) Baukje Finet-van der Schaaf (trad.)

    2009

    Wigalois, le chevalier à la roue

    Wigalois, le chevalier à la roue

    Roman allemand du xiiie siècle de Wirnt de Grafenberg

    Wirnt de Grafenberg Claude Lecouteux et Véronique Lévy (trad.)

    2001

    Voir plus de livres
    1 / 12
    Arthur, Gauvain et Mériadoc

    Arthur, Gauvain et Mériadoc

    Récits arthuriens latins du xiiie siècle

    Philippe Walter (dir.) Jean-Charles Berthet, Martine Furno, Claudine Marc et al. (trad.)

    2007

    Quatre sagas légendaires d'Islande

    Quatre sagas légendaires d'Islande

    Ásdís R. Magnúsdottir (éd.) Ásdís R. Magnúsdottir (trad.)

    2002

    La Quête du Saint Graal et la mort d'Arthur

    La Quête du Saint Graal et la mort d'Arthur

    Version castillane

    Juan Vivas Vincent Serverat et Philippe Walter (trad.)

    2006

    Histoire d'Arthur et de Merlin

    Histoire d'Arthur et de Merlin

    Roman moyen-anglais du xive siècle

    Anne Berthelot (éd.) Anne Berthelot (trad.)

    2013

    La pourpre et la glèbe

    La pourpre et la glèbe

    Rhétorique des états de la société dans l'Espagne médiévale

    Vincent Serverat

    1997

    Récits mythiques du Moyen Âge portugais

    Récits mythiques du Moyen Âge portugais

    Irene Freire Nunes (dir.)

    2008

    Saint Antoine entre mythe et légende

    Saint Antoine entre mythe et légende

    Philippe Walter (dir.)

    1996

    Le devin maudit

    Le devin maudit

    Merlin, Lailoken, Suibhne — Textes et études

    Philippe Walter (dir.) Jean-Charles Berthet, Nathalie Stalmans, Philippe Walter et al. (trad.)

    1999

    La Chanson de Walther

    La Chanson de Walther

    Waltharii poesis

    Sophie Albert, Silvère Menegaldo et Francine Mora (dir.)

    2009

    Les Faits et Gestes de Robin des Bois

    Les Faits et Gestes de Robin des Bois

    Poèmes, ballades et saynètes

    Jonathan Fruoco (éd.)

    2017

    Le Roman de Moriaen

    Le Roman de Moriaen

    Baukje Finet-van der Schaaf (dir.) Baukje Finet-van der Schaaf (trad.)

    2009

    Wigalois, le chevalier à la roue

    Wigalois, le chevalier à la roue

    Roman allemand du xiiie siècle de Wirnt de Grafenberg

    Wirnt de Grafenberg Claude Lecouteux et Véronique Lévy (trad.)

    2001

    Accès ouvert

    Accès ouvert freemium

    ePub

    PDF

    PDF du chapitre

    Suggérer l’acquisition à votre bibliothèque

    Acheter

    Édition imprimée

    • amazon.fr
    • decitre.fr
    • mollat.com
    • leslibraires.fr
    • placedeslibraires.fr
    ePub / PDF

    Les jeux d’art néerlandais

    X Facebook Email

    Les jeux d’art néerlandais

    Ce livre est diffusé en accès ouvert freemium. L’accès à la lecture en ligne est disponible. L’accès aux versions PDF et ePub est réservé aux bibliothèques l’ayant acquis. Vous pouvez vous connecter à votre bibliothèque à l’adresse suivante : https://freemium.openedition.org/oebooks

    Suggérer l’acquisition à votre bibliothèque Acheter ce livre aux formats PDF et ePub

    Si vous avez des questions, vous pouvez nous écrire à access[at]openedition.org

    Les jeux d’art néerlandais

    Vérifiez si votre bibliothèque a déjà acquis ce livre : authentifiez-vous à OpenEdition Freemium for Books.

    Vous pouvez suggérer à votre bibliothèque d’acquérir un ou plusieurs livres publiés sur OpenEdition Books. N’hésitez pas à lui indiquer nos coordonnées : access[at]openedition.org

    Vous pouvez également nous indiquer, à l’aide du formulaire suivant, les coordonnées de votre bibliothèque afin que nous la contactions pour lui suggérer l’achat de ce livre. Les champs suivis de (*) sont obligatoires.

    Veuillez, s’il vous plaît, remplir tous les champs.

    La syntaxe de l’email est incorrecte.

    Référence numérique du chapitre

    Format

    Koopmans, J. (éd.). (2024). Gloriant. In Les jeux d’art néerlandais (1‑). UGA Éditions. https://doi.org/10.4000/12xyj
    Koopmans, Jelle, éd. « Gloriant ». In Les jeux d’art néerlandais. Grenoble: UGA Éditions, 2024. https://doi.org/10.4000/12xyj.
    Koopmans, Jelle, éditeur. « Gloriant ». Les jeux d’art néerlandais, UGA Éditions, 2024, https://doi.org/10.4000/12xyj.

    Référence numérique du livre

    Format

    Koopmans, J. (éd.). (2024). Les jeux d’art néerlandais (1‑). UGA Éditions. https://doi.org/10.4000/12xys
    Koopmans, Jelle, éd. Les jeux d’art néerlandais. Grenoble: UGA Éditions, 2024. https://doi.org/10.4000/12xys.
    Koopmans, Jelle, éditeur. Les jeux d’art néerlandais. UGA Éditions, 2024, https://doi.org/10.4000/12xys.
    Compatible avec Zotero Zotero

    1 / 3

    UGA Éditions

    UGA Éditions

    • Mentions légales
    • Plan du site
    • Se connecter

    Suivez-nous

    • LinkedIn
    • X
    • Flux RSS

    URL : https://www.uga-editions.com

    Email : uga-editions@univ-grenoble-alpes.fr

    Adresse :

    Université Grenoble Alpes - UGA Éditions

    CS 40700

    38058

    Grenoble cedex 9

    France

    OpenEdition
    • Candidater à OpenEdition Books
    • Connaître le programme OpenEdition Freemium
    • Commander des livres
    • S’abonner à la lettre d’OpenEdition
    • CGU d’OpenEdition Books
    • Accessibilité : partiellement conforme
    • Données personnelles
    • Gestion des cookies
    • Système de signalement