Presentacion
p. 7
Texte intégral
1En 2001, fasià cinquanta ans que lo gigant de las letras nòrd-catalanas, Jordi Pere Cerdà, entrava en literatura. Mièg-sègle que La guatlla i la garba aviá redolat dins la somnolència tardòponsina dels país. Mièg-sègle que, a la jonccion amb los intelectuals occitans (re)naissiá la reinvindicacion indentitària modèrna. Pasmens, lo rencontre d’estrangièrs d’originas divèrsas i d’interèsses variats amb d’autentics cerdans, los 27, 28 e 29 de setembre de 2001 a Osseja, Sallagosa, Hix, Puigcerdà e Llívia jos la bandièra del Col·loqui Jordi Pere Cerdà : literatura, societat, frontièra organisat per l’Institut Catalan de Recèrcas en Sciéncias Socialas e menat per lo Grop Catalan d’Estudis Rosselhoneses (G.CER), es pas nascut de l’efemerid mas l’a puslèu suscitat.
2Al començaùment i aviá l’òme, d’accion e de sòmis ; Antoine Cayrol, aliàs Jordi Perer Cerdà. Son òbra, vasta, prigona, font de questionaments, rag de responsas. E, dins son ombra, quora espaurugats, quora rassegurats, de legeires cobeses de le regraciar e pro ausards per l’explicar. Un dever e un escomesa.
3Per lo celebrar dignament, caliá un collóqui universitari, e que emanèsse dels Estudis Catalans de l’Unversitat de Perpinhan, per vocacion e per "collocacion". Son que après òim se remenbrét lo mièg-sègle de l’òbra cerdanana. Lo pretèxte circonstancial valiá aprobacion. La norma del collòqui èra salva. La rèiressason èra doça, avenentas las tèrras altas, los cerdans encantats.
4Quant a l’Antoine Cayrol, lo sorire large, l’uèlh sorne, animava tot amb sa preséncia. Atal lo collóqui se foravièt pas de la personalitat celebrada e jamai se despartiguèt d’una famiiaritat gaire comuna dins aquela mena d’acamps intelectuals. Jos l’agach de Jordi Pere Cerdà – e lo d’Elena, esposa e musa
5– sus lo quite terrador de sa poesia, a tocar de la frontièra, entre son monde, l’unitat del collóqui se faguèt aisidamen e foguèt pas necessari de recórrer als sofismes acostumats. Coma los participants èran fòrça divers : unversitaris, amics, escrivans, istorians, institucionals, gent del Principat, de Rosselhon, d’Occitània, cadun oferiguét directament a l’òme siá un fruch causit de sa recerca, siá un canto sencer de sa memòria.
6Om assistiá atal a la vertadièra naissença dels estudis cerdanians. Lo plaser de’n èsser lo testimoni refortissiá l’amenitat de l’ambient. En quatre parts : "La Cerdanha de Jordi Pere Cerdà", "Jordi Pere Cerdà e la societat nòrd-catalana", “Lecturas criticas de l’òbra" e lo tèma de la frontièra, lo collóqui scientific dobrissiá la recerca als quatre punts cardinals de l’òbra cerdaniana. Benediccion del territòri e a l’ecop esconjuracion de las menaças.
7Es dobert lo camin als cerdanians de deman : demòra de far força trabalh e i a de predecessors qu’om pòt contradire. Tot es prèst per d’autres collòquis Cerdà, mai sabents, mai ponchuts, benlèu mas prigonds. Poguèssen gardar la popularitat festiva d’aquesta primièra edicion.
Auteurs
Grup Català d’Estudis Rossellonesos
Institut Català de Recerca en Ciències Socials
Le texte seul est utilisable sous licence Licence OpenEdition Books. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.
Les monarchies espagnole et française au temps de leur affrontement
Milieu XVIe siècle - 1714. Synthèse et documents
Jean-Pierre Dedieu, Gilbert Larguier et Jean-Paul Le Flem
2001
La désorganisation
Contribution à l’élaboration d’une théorie de la désorganisation en droit de l’entreprise
Muriel Texier
2006
Le Livre Vert de Pierre de la Jugie
Une image de la fortune des archevêques de Narbonne au XIVe siècle. Étude d’une seigneurie
Marie-Laure Jalabert
2009