34. Burza na rzece
Wspomnienia z podróży do Syberii, pobytu w Berezowie i w Saratowie [fragment]
p. 207
Texte intégral
1Po ranku bardzo pięknym gwałtowna zerwała się burza. Statek, nie przewidując tak nagłej zmiany, znajdował się na pełni rzeki. Powstał krzyk, hałas. Trzeba było zbliżyć się na miejsce płytsze, aby można zarzucić kotwicę. Z jednej strony brzeg był wyniosły i nurt głęboki, a wiatr właśnie pędził ku temu brzegowi; do drugiego, gdzie była szyba wody nieco spokojniejsza, zbliżyć się przy wietrze trudno było. Bałwany gwałtownie kołysały statkiem. Najbieglejszych i najsilniejszych ludzi użyto do steru. Była obawa, aby rudel się nie złamał, co by wystawiło statek na wielkie niebezpieczeństwo. Przygotowano ogromne wiosła, leżące umyślnie w zapasie na podobny przypadek. Potrafiono jednak bez przypadku przybić do miejsca, gdzie woda, tworząc kolano, zasłoniona była nieco od wiatrów okolającym lasem, i tam zarzucono kotwicę.
2Przestaliśmy dzień cały na miejscu. Zimno było przenikliwe, śnieg padał pędzony mocnym wiatrem.
3Nad rankiem wiatr ustał; puściliśmy się w dalszą podróż1.
4PRZEDRUK ZA: Wspomnienia z podróży do Syberii, pobytu w Berezowie i w Saratowie: spisane przez Ewę Felińską, Wilno 1853, t. 1, s. 68–69.
Notes de bas de page
1 Felińska płynęła z Tobolska po rzece Irtysz do miejsca zsyłki w Berezowie.
Auteur
1793–1859

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.