33. Zwodnicze ciepło Ekaterynburga
Wspomnienia z podróży do Syberii [fragmenty]
p. 205-206
Texte intégral
1Dotąd jechałyśmy saniami po wcale dobrej drodze, a ponieważ dążyłyśmy na wschód‑północ, miałyśmy nadzieję zajechać bez przeszkody, nie będąc zmuszone odmieniać rodzaju powozu, przynajmniej do Tobolska. Wszakże wjeżdżając do Ekaterynburga, inny przedstawił się nam widok. Zamiast śniegu, konie miesiły nogami szare i rzadkie błoto.
2Było to dla nas wcale niemiłe zdziwienie. Zajechałyśmy na kwaterę: tymczasem nasz przewodnik poszedł zasięgnąć wiadomości, i stosownie do nich obmyślać środki dalszej podróży. Niedługo wrócił z niepocieszną wiadomością, że dalej ku Tobolskowi śniegu nie ma, a zatem że tu wypada rozstać się z saniami.
3Arcy nieprzyjemna była to dla nas okoliczność: mając worek źle opatrzony, bez nadziei podkrzepienia go z jakiejkolwiek strony, niepodobieństwem było zaopatrzyć się choćby w najlichszy powóz kołowy na własność, trzeba było zdecydować się jechać perekładną, czyli wózkiem pocztowym.
4Nie było nad czym myśleć. Wygodne sanie zostały własnością gospodarza domu, w którymeśmy się zatrzymały, który wspaniałomyślnie, jak mówił przez wzgląd na nasze położenie, zapłacił za nie kilka rubli naszemu przewodnikowi; my zaś, przełożywszy rzeczy nasze na wózki pocztowe, puściłyśmy się dalej. [...]
5Przebywszy po błocie ulice Ekaterynburga i oddaliwszy się nie więcej jak na wiorstę od tego miasta, znaleźliśmy się znów na gościńcu okrytym śniegiem; jedziemy dalej, wszędzie śnieg okrywa okolicę rozścielającą się przed okiem. Rozpoczynam rozmowę z woźnicą, i ze zdziwieniem dowiaduję się, że oprócz samego miasta Ekaterynburga, nigdzie się nie spotkamy z błotem po drodze do Tobolska. Tenże sam woźnica powiedział mi, że cały sztat1 pocztarski mocno był zdziwiony, kiedy zapotrzebowano dla nas powózek kołowych zamiast sani.
6Pomiarkowałam, że jesteśmy ofiarą jakiegoś niewyrozumienia, czy też oszukaństwa.
7PRZEDRUK ZA: Wspomnienia z podróży do Syberii, pobytu w Berezowie i w Saratowie: spisane przez Ewę Felińską, Wilno 1853, t. 1, s. 30–31, 34.
Notes de bas de page
1 Sztat – (z ros.) – zespół pracowników urzędu czy instytucji.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.