30. Syberyjska zima
Pamiętnik [fragment]
p. 190
Texte intégral
1Podczas kiedy w Warszawie marcowe słońce przygrzewało, u nas jeszcze szalone zimna trwały bez wytchnienia. Cała zima była bardzo ciężka. Często w pokoju musieliśmy wdziewać futra, a raz, gdy mróz trzydziestostopniowy trzymał przez dziesięć dni z rzędu, powietrze w mieszkaniach tak zrzedniało, żeśmy się zataczali jakby na okręcie. Inną razą – pamiętam – wyszedłszy na miasto, dziwiliśmy się, „jak dzisiaj ciepło?”. Za powrotem do domu patrzymy na termometr, ten wskazuje piętnaście stopni Réamura1. To się tam dla nas nazywało „ciepłem”. Na koniec w kwietniu nastały roztopy. U nas nikt nie ma wyobrażenia o podobnych zalewach. Bo cóż to za góry śniegu tajały! Cały kraj stał pod wodą. Ogromny plac w Jadrynie, ubrany jakimi sześcioma czy ośmioma chałupami, wśród których była i nasza, zmienił się na rwące, burzliwe jezioro. Po tym jeziorze od domu do domu pływano łódkami, a fale spienione biły z szumem o nasze okienka. [...]
2I tym to porządkiem zawsze rok toczy się dla tamtych gubernij. Dziewięć miesięcy zimy twardej, nigdy nierozmarzającej. Potem sześć tygodni potopu. Dalej sześć tygodni senegalskich upałów. I znów dziewięć miesięcy zimy – i tak ciągle w kółko.
3PRZEDRUK ZA: Deotyma [Jadwiga Łuszczewska], Pamiętnik, Warszawa 1910, s. 65, 71.
Notes de bas de page
1 Tj. –18,7°C.
Auteur
1834–1908

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.