Podziękowania
p. 5-6
Texte intégral
1Niniejsza książka jest efektem ośmiu lat moich spotkań z antropologią, nauką i światem akademii. Powstała dzięki wielu spotkaniom, rozmo‑ wom, debatom, radom – dzięki wielu osobom, które przez ten czas udzieliły mi wsparcia i pomocy. Nie sposób wymienić ich wszystkich, jednak w tym miejscu chcę im wszystkim bardzo podziękować.
2Dziękuję pracownikom oraz koleżankom i kolegom z Instytutu Etno‑ logii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu za towarzyszenie mi w antropologicznych dociekaniach oraz pomoc w kwestiach organizacyjnych i formalnych. Dziękuję prof. Maciejowi Michalskiemu z Instytutu Historii UAM w Poznaniu za wni‑ kliwą i pełną naukowej wrażliwości lekturę tej książki, wszystkie cenne uwagi i komentarze, jak również za rozmowy i słowa dodające mi wiary w sens wykonywanej przeze mnie pracy. Profesor Ewie Domańskiej, z tego samego Instytutu, dziękuję za inspiracje, poszerzenie horyzontów i niespotykaną życzliwość.
3Kieruję podziękowania także do osób, z którymi miałam okazję pra‑ cować podczas wizyt studyjnych, a które wniosły ogromnie dużo do mojego sposobu rozumienia antropologii i świata. Doktor Jodie Assellin i prof. Markowi Nuttallowi, z którymi pracowałam podczas pobytu na University of Alberta, dziękuję za inspirujące rozmowy o antropologii środowiska, prowadzeniu badań, interpretacji świata. Dziękuję rów‑ nież zespołowi AURA z Aarhus University, zwłaszcza prof. Annie Tsing, dr Heather Swanson, Mathilde Højrup, dr. Colinowi Hoagowi, Pierre’owi Du Plessis i Julii Poerting. Nigdy wcześniej nie miałam wrażenia, że od‑ krywam swoją antropologiczną ścieżkę, tak bardzo jak wówczas. Była to niezapomniana intelektualna przygoda. Dziękuję im także za życzliwość, otwartość, wsparcie i przyjaźń. Dziękuję również za trening w „sztuce dostrzegania” i za ciągłe przypominanie, że dla antropologa nie ma nic oczywistego w otaczającym nas świecie. Doświadczenia z Edmonton i z Aarhus dały mi wiele jako antropolożce, ale rozwinęły mnie także jako osobę, za co jestem podwójnie wdzięczna.
4Wreszcie dziękuję tym, którzy każdego dnia nadawali sens mojej pra‑ cy i pisaniu – Mamie i Tacie, najlepszym rodzicom, jakich sobie można tylko wyobrazić. Dziękuję Wam za lata wsparcia, cierpliwość, wszyst‑ kie rady, rozmowy, mobilizację do pracy, a przede wszystkim za Waszą obecność i miłość. Mojej wdzięczności nie można wyrazić słowami.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.
Maszynerie afektywne
Literackie strategie emancypacji w najnowszej polskiej poezji kobiet
Monika Glosowitz
2019