Królik z czerwonymi oczami
p. 121
Texte intégral
1W owych latach urodził się nasz brat Aleksander, któregośmy stracić mieli w kwiecie wieku, i jego kołyska rozweseliła nas, gromadząc wkoło nowego braciszka. – Na lato wywiózł nas ojciec do St.‑Germain. Przeprowadzając nas do kolei, wielki przyjaciel dzieci H. S. przyniósł nam na wiejskie gospodarstwo ślicznego białego królika z czerwonymi oczami. Ledwie weszliśmy do najętego nam domku, pierwszem naszem staraniem było wynieść do ogródka nowego gościa zamkniętego w koszyku. Nie domyślaliśmy się, że z tego koszyka wyjdzie dla nas nieszczęście jak z puszki Pandory. Królik bowiem w nocy wymknął się z zamknięcia, i używając swobody, uraczył się trawą zielonego klombu z gazonu, który stanowił główną ozdobę maleńkiego ogródka, czym oburzona gospodyni 60 franków szkody naliczyła za tę drogocenną trawę. Ojciec musiał zapłacić, ale oburzony taką złą wiarą, zaraz się wyniósł do innego mieszkania.
2Przedruk za: M. Gorecka, Wspomnienia o Adamie Mickiewiczu opowiedziane najmłodszemu bratu, Warszawa 1875, s. 22–23.
Auteur
(1835–1922)

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.