Koniki polne
p. 103
Texte intégral
1Korzystając z pięknych dni letnich, liczna nasza gromada, nieraz powiększona przyjeżdżającymi kolegami Władzia, ruszała do bliskiego lasu pobiegać lub łowić motyle, których zbiór mieliśmy ułożyć. Ty, mój Józiu, rzadko chodziłeś z nami; drobne twoje nożki wydołać jeszcze nie mogły dalekim spacerom, i nade wszystko lubiłeś na trawniku przed domem chwytać koniki polne, które obejrzawszy, matce lub ojcu pokazawszy, starannie na powrót od‑ nosiłeś, puszczałeś na trawę, nigdy im najmniejszej nie zrządziwszy szkody. Tam więc dni spędzałeś, lub przy fontannie zapatrzony na płynącą wodę, albo kiedy księżyc świecił, całemi godzinami mając oczki wlepione w jasną jego tarczę. Kontemplacje te bardzo ojca bawiły i poszanowanie dla skrzydełek koników polnych mocno pochwalał w swoim faworycie.
2Przedruk za: M. Gorecka, Wspomnienia o Adamie Mickiewiczu opo‑ wiedziane najmłodszemu bratu, Warszawa 1875, s. 58.
Auteur
(1835–1922)

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.