Instrukcja dla Rad Szczególnych Opiekuńczych Szpitali
p. 157-158
Texte intégral
Tytuł II O przyjmowaniu chorych i zabezpieczaniu ich rzeczy
Artykuł 8
1Gdy stosownie do Art. 18 postanowienia Rady Administracyjnej1 z d. 16 (28) sierpnia 1832 roku Radom Szczególnym Opiekuńczym przyznane jest wyłącznie prawo stanowienia o przyjmowaniu chorych, w wykonaniu przeto tej atrybucji uważać będą Rady na:
objętość samego szpitala,
przeznaczenie onegoż,
stan choroby zgłaszającej się osoby,
jej stan majątkowy,
jej stosunki policyjne. [...]
Artykuł 10
2Co do drugiego względu przy przyjmowaniu chorych, rozróżnić należy szpitale na takie, które dla wszelkiego rodzaju chorych są przeznaczone; na takie, co tylko pewnego rodzaju chorych przyjmują; i na koniec na takie, co dają przytułek kalekom, starcom i niedołęgom ciągłego leczenia niepotrzebującym. Co do pierwszych, czyli ogólnych szpitali, należy przyjąć tę zasadę, aby w przyjęciu dać pierwszeństwo chorym tak wewnętrznym, jako i zewnętrznym rychłego ratunku potrzebującym, których choroby długo trwać nie będą, przed chorymi chronicznymi, przed starcami, kalekami i niedołęgami, jeżeli i takich szpital z przeznaczenia swego ma przyjmować. W ogólności starać się będą Rady Opiekuńcze, aby tego rodzaju ludzi mających prawo do pomocy publicznej ile możności gdzie indziej jak w szpitalach dla chorych mieścić można.
3Co do szpitali dla szczególnego rodzaju chorych wyłącznie przeznaczonych, jako to: dla obłąkanych, dla epileptycznych, dla wenerycznych, świerzbowatych itp., Rady Opiekuńcze jak najściślej nad tym czuwać będą, aby do nich żaden inny chory jak taki, dla jakiego szpital jest przeznaczony, do niego przyjętym nie był.
4Instrukcja dla Rad Szczególnych Opiekuńczych Szpitali, oprac. Józef Gabriel Lubowidzki, Warszawa 1833, s. 11–16.
Notes de bas de page
1 W 1832 roku Rada Administracyjna Królestwa Polskiego powołała Radę Główną Opiekuńczą Szpitali, która działając przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego, miała przejąć kompetencje Rady Głównej Dozorczej Szpitali związanej z Komisją Rządową Spraw Wewnętrznych i Policji. Jednocześnie istniejące przy komisjach wojewódzkich rady dozorcze szpitali zostały zastąpione przez rady szczegółowe opiekuńcze. Rada Główna Opiekuńcza miała bezpośredni nadzór nad ochronami dla dzieci, zakładami dla chorych, ubogich, sierot i podrzutków. Rady szczegółowe zarządzały majątkiem danego zakładu lub szpitala, decydowały o przyjęciu pensjonariuszy, ustalały koszty leczenia, zawierały umowy na dostawy leków i żywności, przygotowywały projekty budżetów rocznych. Każdego roku miały one przedstawiać Radzie Głównej Opiekuńczej raporty ze swej działalności.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.