O wannach siarczanych, czyli kąpielach fumigacyjnych w domu towarzystwa dobroczynności w Wilnie zaprowadzonych
p. 299-300
Texte intégral
1JP Barankiewicz, med[ycyny] i chir[urgii] doktor, jako członek i wiceprezydent trzeciego wydziału towarzystwa dobroczynności, mając sobie od tegoż towarzystwa poruczony dozór nad kąpielami fumigacyjnymi, dał obszerną wiadomość na posiedzeniu publicznym o skutkach takowego zaprowadzenia, będącego w wielu zdarzeniach jedynym zaradzającym środkiem, przechodzącym wszelkie zagraniczne mineralne wody. Cytował kilka zdarzeń, gdzie osoby, które w poprzednich latach dla bólu reumatyzmowego używały wód badeńskich lub teplickich, tu nierównie prędszy i dzielniejszy uczuły skutek. Wyliczył 106 osób różnej płci i wieku, które w przeciągu tego czasu (11 miesięcy) tych kąpieli doświadczały. Największa była liczba z reumatyzmem, a z ogółu siedmdziesiąt dwóch takowych różnej płci osób, ledwie kilka nie doznało zupełnego uleczenia, co bardziej ich niecierpliwości przypisać się może, gdyż chciały z kilku kąpieli to otrzymać, co wymagało kilkanastu lub więcej. – Z bólem w kościach z przyczyny syfilitycznej było czterech, a ci zupełnie wyleczeni zostali, biorąc kąpiele razy 25 do 30. – Z podagrą było osób 4; w tej chorobie na wszystko uporczywej znamienite okazały się skutki tej kąpieli z niczym niezrównane. Między innymi jeden obywatel od sześciu miesięcy mający ból w palcach obu nóg, pomimo wszelkiego starania łóżkiem się bawić1 był przymuszony. Dwudziestą kąpielami w miesiącu grudniu zupełnie został uleczony i zdrów do domu odjechał. – Paraliżem od dawna dotkniętych było osób 4. Ci wszyscy, jeżeli nie uleczeni zostali, zyskali atoli część władzy, której pierwej nie mieli, i czerstwość, jaką sami na sobie widocznie postrzegali. Między tymi – dwudziestodwuletnia dziewczyna, od pięciu lat ręką i nogą niewładnąca i tylko po ziemi pełzająca, po tych kąpielach odzyskała cząstkową władzę w tychże członkach, do tyla, iż sobie nimi posługiwać mogła. Toż się stało i z drugą, 40 z górą lat mającą, która ani kroku bez pomocy uczynić nie mogła, a później była w stanie z kijem w ręku przechodzić się po stancji2.
2We wszystkich chorobach skórnych, jako to wysypkach, liszajach itd., dzielnego skutku tych kąpieli chorzy doznawali. Trąd nawet całego ciała, z jakim było 3 chorych, lepra graecorum3, szczęśliwie tymi kąpielami dał się pokonać. Na świerzbę, czyli krostę, sca bies, dziewięć osób znalazły ratunek. Plamy po ciele żółte, podlica czyli ostuda4 zwane, po wzięciu 6 do 8 kąpieli ustępowały: a trzy osoby tego doświadczyły. – Jedno zdarzenie było choroby kołtunowej. Dwunastoletnia, ubogich rodziców panienka, przez lat trzy, pomimo wszelkie starania, nie mogła się wyleczyć z ran po ciele, od których nawet i twarz nie była wolną. Po kilku kąpielach rany się goić i chora sił nabierać poczęła. Po siedmnastu zaś kąpielach rany zupełnie się pogoiły, a kołtun, który się na głowie wywinął, koniec cierpieniu położył. Świerzb ciała, mający coś wspólnego z reumatyzmem lub z wysypką, szczęśliwie się tymi kąpielami leczył. Obszerniejsze tego wszystkiego opisy będą gdzie indziej na swoim miejscu.
3Do tych kąpieli nie przyjmują się chorzy jak tylko za poświadczeniem lekarza o ich potrzebie. Można zaś każdego czasu ich używać, atoli jednak lato jest do tego najdogodniejszą porą. Kończy swe postrzeżenia p. doktor Barankiewicz tym dodatkiem, iż nic takiego się nie zdarzyło biorącym te kąpiele, co by ich na niebezpieczeństwo życia narazić lub inne jakie złe, stąd pochodzące, sprawić mogło skutki: o czym upewnia jako naoczny świadek, codziennie ten dom odwiedzający.
Notes de bas de page

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.