[Nowy sposób odrętwiania]
p. 142
Texte intégral
1Dr Velpeau1 tak opisuje nowy sposób odrętwiania: „W odległości ćwierć łokcia postaw przed oczami pacjenta błyszczący przedmiot, na który winien tenże nieruchomie spoglądać; w kilka minut zaczyna chory patrzeć zyzem, a potem przechodzi w stan zupełnego odrętwienia”. Przy odbytych doświadczeniach okazał się w organizmie pacjenta brak czucia tak wielki, że szpilka długości trzech cali utkwiona w nodze choremu prawie żadnego ruchu nie wywołała. Pan Velpeau postanowił natychmiast podobne odrętwienie obrócić na korzyść cierpiących. Przyniesiono więc chorego z wielką narością, która wymagała starannej operacji. Po wprowadzeniu go w stan odrętwiały, chory ani wiedział, co się z nim stało i dopiero wrócił do zupełnej przytomności, gdy w poruszeniach swoich znacznej doznał ulgi, nie napotykając więcej dolegliwej narości.
Notes de bas de page
1 1 Autor notatki ma na myśli francuskiego chirurga Alfreda Velpeau (1795–1867), który interesował się wykorzystaniem hipnotyzmu (w prostej linii wywodzącego się z mesme‑ ryzmu) w anestezjologii. Rzecz jasna, nie był w tym odosobniony: doniesienia o próbach hipnotyzowania pacjentów pojawiały się nawet w fachowych czasopismach i publika‑ cjach, często jednak z nutą sceptycyzmu (pamiętajmy, że od przełomu lat 1846–1847 do znieczulania pacjentów używano już eteru i chloroformu). Za pioniera anestezjologii hipnotycznej uznaje się szkockiego lekarza Jamesa Braida (1795–1860), który inspiro‑ wał się właśnie magnetyzmem zwierzęcym. Metody hipnotyczne stały się szczególnie popularne w Paryżu – eksperymenty przeprowadzali m.in., jeśli nie liczyć Velpeau, Paul Broca (1824–1880), Étienne E. Azam (1822–1899) czy Eugène Follin (1823–1867). Popu‑ larność metody z przekąsem podsumowuje autor artykułu w „British Journal of Den‑ tal Science” (Hypnotism – Its Application to Production of Anaesthesia, 1860, vol. 3, nr 50, s. 375): „Niejedna paryska skóra nosi ślady ukłuć, niejedno paryskie ramię poznaczone jest sińcami” – odnosi się w ten sposób do sposobów testowania, czy zahipnotyzowany odczuwa ból, co zazwyczaj – jak w zamieszczonej wyżej notatce – sprawdzało się szpilką.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.