Nadzwyczajny wypadek
p. 136-137
Texte intégral
1Fizyk miasta Riva1 dr Fedeli umieścił w „Saltzburger Med. Zeit.”2 1836, nr 60, następującą historią choroby. 50‑letnia wdowa po włościaninie, od lat 7 cierpiąca mocne napady histeryczne, po utracie swego jedynego synka dostała pomieszanie zmysłów. Myśl odebrania sobie życia zajmowała teraz jej umysł: chciała się utopić, lecz gdy się jej to nie udało, połknęła garść tłuczonego szkła i dwa gwoździe, lecz gdy i tym sposobem nie dopięła celu, porwała czterokolczastą grabkę, ściągnęła z niej mosiężny trzonek, połknęła go, a następnie samą grabkę 4 cale długą wepchnęła do żołądka. Od tej chwili najgwałtowniejsze bóle, bezsenność, kurcze, uporczywe wymioty, przy każdym wzięciu posiłku wracające, nie opuściły tej nieszczęśliwej. W 6 miesięcy po tym wypadku chora odzyskała rozum i jakoby przez sen przypominała sobie, że połknęła grabkę, czemu jednak wiary dać nie chciano, przypisując powyżej przytoczone zjawiska ciągle trwającej chorobie histerycznej. Już chora zaczęła się z łóżka podnosić, gdy po trzymilowej pieszej podróży stan jej znacznie się pogorszył; zaczęła narzekać na ból kolący w prawej stronie żołądka. W miejscu tym utworzył się guz, który, jak się domyślać było można, przeszedł w ropienie, gdyż chora we dwa miesiące później obfitą ilość ropy przez womity3 wyrzuciła. Jeszcze później guz ten otworzył się na zewnątrz i dużo ropy wydzielił. Ujście to zamykało się i znowu otwierało, aż nareszcie po dwudziestu kilku dniach guz rzeczony całkiem się wypróżnił. W kilka dni potem czuć się dał w ranie ostry żelazny kolec, co dopiero przywiodło na pamięć twierdzenie chorej o połkniętej grabce, jakoż rzeczywiście sterczące ciało w ranie było końcem trzonkowym grabki. W tym okropnym położeniu jedenaście miesięcy zostawała ta nieszczęśliwa w łóżku, w którym to przeciągu czasu zaledwie o parę linii4 koniec grabki wysunął się z rany. Chora obawiała się operacji, którą przewidywała, nareszcie po objawieniu w śnie dała się do niej nakłonić. Przywołany dr Fedeli zaprowadził, za przewodnictwem sterczącego ciała obcego, zgłębnik rowkowany do żołądka i przeciął na nim naprzód części w skład ściany brzusznej wchodzące, a następnie ściany żołądka, po czym ostrożnie wydobył całą grabkę w części tylko zardzewiałą, gdyż kolce jej zachowały swój połysk. Mały krwotok, lecz mocny napad kurczowy towarzyszył tej operacji. Przy stosownym łagodnym opatrywaniu ustały bóle, wymioty, konwulsje, uregulował się żołądek. Zrazu przyjmowane pokarmy wychodziły raną brzuszną, lecz po dniach 15 rana zagoiła się zupełnie, nie pozostawiwszy fistułowego otworu.
Notes de bas de page

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.