Dentysta paryski na Polach Elizejskich
p. 98
Texte intégral
1Oto jedzie w otwartym, eleganckim wózku po pajacowsku przebrany dentysta: przy nim z jednej strony chłopiec bijący w bęben, z drugiej murzyn zaopatrzony w pistolet. Publiczność, spostrzegłszy nadjeżdżającą arkę i usłyszawszy znaczący głos bębna, gromadzi się tłumnie i otacza wiankiem chirurga. Po chwili, i gdy już publiczności dosyć, ucicha bęben, a nasz artysta zrobiwszy zręczny wstęp od Adama i Ewy, od postępu, jaki medycyna i chirurgia w ogóle, a wyrywanie zębów w szczególności, aż do dni naszych zrobiły, wystawia z prawdziwie przerażającą wprawą języka i w kwiecistym stylu ważność swej sztuki, a na koniec, przechodząc do sensu moralnego, obiecuje wyrywać zęby każdemu, kto by z zgromadzonych panów i pań zechciał, bez bólu i za kilka sous. Jakkolwiek to już stary bardzo figiel i jakkolwiekby się każdy na nim znać powinien, nie obejdzie się jednakże ani razu bez tego, aby jaki pacjent zębowy nie oddał się w ręce samochwalczego artysty. Zaledwie kilka sekund minęło, a pacjent pozbył się już obok chorego i kilku zdrowych zębów na handel. Sprawiony tak biedak krzyczy wniebogłosy, ale ponieważ rwanie zębów miało się obejść bez bólu, pali zaraz murzyn ze swego pistoletu i bije chłopiec w bęben dla przytłumienia jęków nieszczęśliwej ofiary, a dentysta zaręcza zaraz potem z najpewniejszą w świecie miną, odwołując się na świadectwo uciekającego i wystraszonego delikwenta, że jego operacja odbyła się rzeczywiście bez cierpień i bólu!

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.