8. Głowa niżej niż nóżki
p. 594
Texte intégral
1Tak się ze mną stało; przebolawszy roździał z Marią, zakochałem się w Józefinie Platerównie, starszej ode mnie laty coś dwiema. Względem tej byłem śmielszy, lecz w niej kokieteria zastępowała tkliwość, przeto ławo było jej się podobać, ale równie łatwo było wypaść u niej z łaski. Doświadczyłem tego, gdy podczas jednej szlichtady zimą, wiózłem ją, siedząc w tyle saneczek na ławeczce (jak to było w owym czasie modą), a mając damę przed sobą. Wielkiej stąd trzeba było uwagi w kierowaniu koniem, ale ja, zakochany, prawiłem do uszka mojej królowej słodkie słówka, a tymczasem koń źle kierowany zboczył z drogi, płoz jeden wsunął się w rów, sanki się wywróciły, a my z panną... buch do głębokiego śniegu, ona zaś tak nieszczęśliwie, że głowa znalazła się niżej niż nóżki, w położeniu nieco krytycznem. Jak na nieszczęście, nie mogłem przynieść jej potrzebną w tym razie pomoc, bom sam leżał w śniegu przyciśnięty sankami i przeszła dobra chwila, nim towarzysze jadący za nami nie wydobyli nas obojga z rowu, śród śmiechów i żarcików na mój rachunek. Przepraszałem moją damę, składając niezręczność na potęgę mych uczuć, lecz to niewiele pomogło do rozbrojenia jej gniewu, przesiadła do drugich sanek, a ja za pokutę z bolącą nogą, wróciłem ze spaceru smutny i złorzeczący losowi.
2PRZEDRUK ZA: Kazimierz Bujnicki, Pamiętniki 1795–1875, wstęp i opracowanie Paweł Bukowiec, Kraków 2001, s. 58–59.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.