1. Wielkość Rzymian
p. 547
Texte intégral
1Jak okiem sięgnąć widziało się na polach ludzi wszystkich stanów zmieszanych z sobą, książąt i żebraków, matrony i wieśniaczki, urzędników państwowych i wyrobników, zakonników i zakonnice, okazujących sobie współczucie, niosących sobie wzajemną pomoc, dzielących się ochoczo tym, co zdołali ocalić dla podtrzymania życia. Zachowywali się tak, jakby ogólne nieszczęście złączyło wszystkich, którzy przed nim umknęli, w jedną rodzinę. Zamiast błahych rozmów towarzyskich, do jakich zazwyczaj świat dostarczał tematu, opowiadano sobie teraz o przykładach niezwykłego męstwa. Ludzie, na których dotąd mało zwracano uwagi w towarzystwie, okazali wielkość Rzymian; przytaczano mnóstwo przykładów dzielności, radosnej pogardy niebezpieczeństwa, samozaparcia i poświęcenia, narażania życia bez chwili wahania, jak gdyby je, niczym najbłahszą rzecz – można było zaraz znowu odzyskać. Ponieważ nie było człowieka, którego by w tym dniu nie spotkało coś wzruszającego lub który by sam nie zdziałał czegoś wyjątkowego, ból w każdym sercu mieszał się z tak tkliwym uczuciem, że trudno byłoby obliczyć, czy suma ogólnego dobra nie wzrosła o tyleż z jednej strony, ile jej z drugiej ubyło.
2PRZEDRUK ZA: Henryk Kleist, Trzęsienie ziemi w Chile, przeł. Edyta Sicińska, w: tegoż, Dzieła wybrane, tłum. różni, Warszawa 1960, s. 555.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.