2. Komin w poprzek rzeki
p. 519-521
Texte intégral
1Gazeta Lwowska, 1845
2O skutkach trąby powietrznej, która dnia 19 sierpnia przeciągnęła ponad dolinę Monville koło Rouen, zawiera Memorial de Rouen następujące szczegóły: „O godzinie dwunastej 35tej minucie powstał w dolinie poza Denville straszny wicher. Najprzód zerwał niejaką część dachu z fabryki pana Rouff, potem obalił kilka małych budynków, połamał drzewa i płoty i zniszczył zboże na polu. W całej okolicy pozrywał z domów dachy, a niektóre całkiem zgruchotał. Straszne to zjawisko natury mknąc piorunem, niosło przez daleką przestrzeń niejaką część tych gruzów, potem wydarłszy z korzeniem najwyższe i najmocniejsze drzewa, ugodziło nakoniec w trzy najcelniejsze fabryki w dolinie. Zburzenie tych budowli nastąpiło z taką szybkością w jednem okamgnieniu, iz zaledwo sobie wyobrazić można. Są one zupełnie zdruzgotane. Wypadek ten zdarzył się nieszczęściem w takiej chwili, w której najliczniej byli zebrani robotnicy. Jedna z tych trzech fabryk jest w gminie Malaunay pod kierunkiem pana Neveu; zaś fabryki pp. Ficquot i Mare są w Monville. U pana Neveu było 120 osób przy robocie; dach i mury spadły na dół tak szybko, że ani jeden robotnik nie zdołał uciec. U p. Mare było 70 robotników; klęska nastąpiła z równą gwałtownością i nagle. U pana Picquot było 180 robotników. Ponieważ tu wichr zerwał najprzód dach, więc wszyscy robotnicy rzucili się ku drzwiom; lecz dla wielkiego nacisku tylko niewielu ich umknęło. Niema jeszcze roku, jak fabryka ta została skończoną, i była mocniej zbudowaną niż wszystkie inne w dolinie. Komin mający 150 stóp wysokości spadł na poprzek w rzekę; również i trzecie piętro runęło w wodę. Potem rozwaliły się drugie dwa piętra, a nawet dolne mury zostały tak dalece zburzone, że wyjąwszy kilka metrów po obu końcach, ani kamień na kamieniu nie pozostał. A to wszystko stało się w mniejszym przeciągu czasu niż dwu minut. Natychmiast pospieszono zewsząd w pomoc; widok, który się na trzech głównych miejscach przedstawił, był nie do opisania. Burza pogruchotała tkackie warsztaty i żelazne sztaby, jak źdźbło połamała ogromne kłody drzewa, i zwaliła wszystko jedno na drugie. Szmaty z odzieży, trzewiki, bóty leżały pod włóknami bawełny; ręce i nogi sterczały spod gruzów; kawały ludzkiego ciała tkwiły na żelaznych sprzętach; niektóre miejsca były krwią zbroczone, a tu i owdzie odzywał się jęk żałosny. Kiedy niekiedy wyratowano prawie cudem jakiego mężczyznę albo dziecię; ale najczęściej był to oderwany członek, lub trup bez duszy, albo też tak skaleczona istota, iżby śmierć była dla niej pożądańszą niż te okropne męczarnie. Na ulicy nie widziałeś nic jak tylko lektyki i powozy z zabitymi i pokaleczonymi. Z szybkością urządzono tymczasowe szpitale i przywołano lekarzy i kapłanów z Rouen. W gospodzie pod czarnym rumakiem umieszczono w balowej sali i orkiestrze 26 tych nieszczęśliwych. Mężowie, niewiasty i dzieci płakali nad krewnemi, z których wielu śród najokropniejszego bolu skonało. Do dziesiątej godziny w nocy wydobyto 40 zabitych a 100 pokaleczonych, których niejaka część drugiego dnia nie doczekała; a wielu jeszcze pozostało pod gruzami. Sama strata w materyjale wynosi w tych trzech fabrykach 620,000 frank. – Ostatnie wiadomości z Rouen donoszą, że liczba zabitych podczas burzy dnia 19 sierpnia robotników wynosi 58, a pokaleczonych 170. Po wszystkich miejscach otwierają subskrypcyję dla wsparcia rodzin, którzy w swych krewnych wszelkie zaopatrzenie utraciły. Między 170 pokaleczonemi jest wielu tak mocno uszkodzonych, iż wątpią o ich wyzdrowieniu. Podług rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych będą zbierane we wszystkich gminach całego departamentu poniżej Sekwany publiczne składki dobroczynnych darów wszelkiego rodzaju dla licznych ofiar katastrofy w dolinie Monville koło Rouen. W samem mieście Rouen, w Havre, Dieppe, tudzież innych miastach departamentu biegają już subskrypcyje, zawierające znaczną summę. I w Paryżu otworzono podobnież subskrypcyję, niektóre teatry i muzyczne towarzystwa będą dawać spektakle i koncerty na dochód unieszczęśliwionych. Również i ministeryjum wyznaczyło już znaczną kwotę na pokrycie pierwszych, najnaglejszych potrzeb. Na tenże cel wyznaczyli król i królowa 8000, Madame Adelaide 2000, a księżna Orleańska i hrabia Paryża 5000 franków.
3PRZEDRUK ZA: Gazeta Lwowska, 4 września 1845 roku, nr 104.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.