3. Inne katastrofy kolejowe
p. 488-495
Texte intégral
A. Powóz uwolniony od hamującej ręki
1Kurier Warszawski, 1840
2Listy z Neapolu udzielają smutne wiadomości o okropnem nieszczęściu nastałem 26go z.m. Tego dnia otworzono część kolei żelaznej zakładającej się z Neapolu do Porticy; bardzo naturalnie, powozy miały przejeżdżać na szynach i stanąć w miejscu, gdzie kończy się droga żelazna. Napływ ciekawych do pierwszej przeiazdki był nadzwyczajny, wszakże bilety mogły tylko być rozdzielane między osoby najznakomitsze. Król i Królowa chcieli pierwszym powozem cały szereg otworzyć, szczęściem nieprzewidziane okoliczności skłoniły rodzinę Monarszą do zupełnego zaniechania przesiadki. Xżna Salerno zasłabła, przeto jej Małżonek musiał pozostać w mieście. Powozy zabrały około 300 do 400 osób. Ledwo ruszyły na kolej, maszynista został tknięty apopleksją, a parowóz uwolniony od hamującej go ręki zaczął z szybkością grotu pędzić przez drogę; niedaleko od punktu, gdzie kończą się szyny, znajduje sią most przygotowany dla kolei, a jeszcze niezupełnie przykryty; ten most znajduje się nad przepaścią będącą łożyskiem potoku wysychającego latem. W tem to miejscu nastąpiła opłakana katastrofa. Parowóz runął w otchłań i pociągnął za sobą cały szereg pojazdów. 20 ludzi zostało zabitych na miejscu, o innych nie ma jeszcze szczegółów; tyle wiadomo, iż żaden nie uszedł szwanku. – Król i Królowa Neapolitańscy odpłynęli 27go z.m. do Messyny.
3PRZEDRUK ZA: Kurjer Warszawski, 18 lipca 1840 roku, nr 187.
B. Iskra z lokomotywy
4Gazeta Codzienna, 1843
5Bruxella 4 maja. – Dzisiejszy Journal de Liège zawiera sprawozdanie dość zgodne z wczorajszem naszem doniesieniem o katastrofie na kolei żelaznej, i dodaje: Za lokomotywą i tendrem postępował wagon z towarami, który ogarnął ogień i po większej części spalił; za nim szedł wagon z rzeczami podróżnych, który także zaczął się palić. Następny wagon był osobowy. Jak tylko wybuchł ogień, cały pociąg ogarnęły płomienie i dym. Przy pierwszym wagonie osobowym krzyżowały się płomienie przed twarzami podróżnych, którzy się ledwie nie podusili. Dotąd niewiadoma jest liczba nieszczęśliwych ofiar, nie wiadoma także jeszcze przyczyna ognia. – W Emancipation de Bruxelles czytamy: W chwili gdy pociąg znajdował się między Rosoux i Gingelom, wszczął się pożar w wagonie z bagażami; skąd, niewiadomo; na nim było trzech stróży od pociągu. Dano natychmiast znak do wstrzymania; nim jednak wstrzymanie nastąpiło, dym otoczył cały pociąg. Przerażenie opanowało podróżnych; 20 z nich wyskoczyło z wagonu, 14 zostało uszkodzonych, a 6 zabitych. Zbywa jeszcze na szczegółach, ale cały pociąg prócz spalonego wagonu przybył do Bruxelli. Ci, którzy pozostali spokojnie w wagonach, nie doznali żadnej szkody.
6Independant donosi o tymże przedmiocie jak następuie: Pociąg nadjechał był do Landen, gdy w drugim wagonie z pakami wybuchł ogień. Domyślają się, że iskra z lokomotywy musiała wpaść na niego i zapalić. Płomień szybko się szerzył; na nieszczęście znajdowały się w tym wagonie flaszki z witryolem, które od płomieni z wielkim hukiem popękały, przez co ogień strasznie się powiększył. Dozorcy pociągu przestraszeni powyskakiwali, jeden z nich padł bez życia; drugi złamał nogę; trzeci przetrącił sobie nos, dwaj inni doznali uszkodzenia. Widząc to, podróżni rzucili się także z wozów, pięciu z nich zostało zabitych, a 10 mniej więcej uszkodzonych. Pociąg natychmiast się zatrzymał. Dwaj znajdujący się w tem towarzystwie lekarze dali pomoc ranionym. Jeden wagon zupełnie się spalił, inne wozy mało są uszkodzone. To nieszczęście przypominające katastrofę na parysko‑wersalskiej kolei spóźniło przybycie pociągu o pół godziny.
7PRZEDRUK ZA: Gazeta Codzienna, 13 maja 1843 roku, nr 125.
C. Księżna wysiadła w hotelu
8Gazeta Lwowska, 1846
9Dziennik Commerce belge zawiera o katastrofie na północnej kolei następujące nowsze doniesienie: Liczba ofiar jeszcze nie jest wiadoma. Konduktor Messageries Guerin, stary urzędnik, który odbył główne wyprawy w Afryce, zginął. Adjutant jenerała Oudinot nie umarł, lecz stan zdrowia jego jest bardzo niebezpieczny. Xsiężna Czartoryska, której twarz zraniły lekko szyby od okna, należała do tej małej liczby osób, które około 4tej godziny z rana pociągiem tu przybyły. Księżna wysiadła w hotelu de Belle Vue. Inne znakomite osoby, które również do tego nieszczęsnego należały pociągu, przybyły później, mianowicie hrabia Potulicki, Księżna Sapieżyna i pan Chmieleński. – Jeden z znawców rzeczy, który wszystkiemu na miejscu dokładnie się przypatrzył, donosi: Kolej na miejscu tego wypadku jest zupełnie dobra, niezapadnięta i stoczystość jej nienaruszona; jest ona prostą i nie ma żadnego skrętu, jak niektóre osoby sądziły i powtarzały. – Jeden łańcuch jest rozerwany. – Nie można powiedzieć i zapewne nigdy się nie dowiemy, czy wysunięcie kół z szyny nastąpiło przez urwanie się łańcucha, lub też czy urwanie się łańcucha nastąpiło przez wysunięcie się kół. Dziennik Moniteur donosi: Mamy sobie za szczęście, że możemy oznajmić, iż adjutant jenerała Oudinot, któregośmy wczoraj policzyli do ofiar nieszczęsnego na kolei żelaznej wypadku, nie umarł na odniesione rany. – Liczba osób, które w tym smutnym wypadku śmierć znalazły, dochodzi wraz z dwoma konduktorami do 14tu. Dziennik Messager du Nord opowiada, że pewien kupiec z Dieppe miał to szczęście, iż na drugi dzień po tym nieszczęśliwym wypadku odszukał w wodzie, w którą pospadały wagony, swój puilares, zawierający 20,000 fran. w bankowych biletach. Podług Gazette des Tribunaua wiadomość o wielkiem nieszczęściu na kolei żelaznej prawie o tejże samej godzinie, w której się takowe istotnie wydarzyło, rozeszła się już była we środę o godzinie trzeciej w Paryżu na giełdzie kupieckiej (...) Gazette de Flandre et d’Artois mówi między innemi, że już od kilku dni było słychać, że na grobli Famppoux‑Moor dały się czuć wstrząśnienia i powolne podczas jazdy kołysanie. Przewodźcom pociągów zalecono wprawdzie, aby dawali baczność na grobli, ale zaniedbano rozpoznać tę rzecz dokładnie. Dziennik Courier Français z dnia 10. donosi w datowanym o pierwszej godzinie nad rankiem dopisku: Pospieszamy bez zwłoki dla doniesienia publiczności o następującym wypadku, zaręczając za jego autentyczność. Pociąg wagonów, który o pół do siódmej z rana ruszył z Bruxeli, przybył wczoraj o pół do drugiej na toż samo miejsce, na którem przed dwudziestoczterema godzinami była się wydarzyła straszna katastrofa, i zaniedbał dać zwyczajny znak, że się zbliża. – Koleje, przez które pociąg miał pomykać, były okryte żurawiami i windami dla wydobywania szczątków z wody. Bieżący z całą siłą pociąg zdruzgotał te narzędzia i cisnął je z taką siłą na stojących na krawędzi żołnierzy i robotników, iż szesnastu z nich mniej więcej skaleczył. Jednemu z nich nawet biodro złamał.
10PRZEDRUK ZA: Gazeta Lwowska, 23 lipca 1846 roku, nr 84.
D. Wagony w bagnie
11Gazeta Codzienna, 1846
12Bruksella 13 lipca. – Po dokładnem śledzeniu, okazało się teraz, że przyczyną nieszczęścia na północnej kolei żelaznej było złamanie się podpórki, na której łączą się szyny; w skutku tego, gdy pociąg w to miejsce nadjechał, jedna szyna pod ciężarem ugięła i w ziemię się wryła, druga zaś się podniosła i tym sposobem lokomotywa wyskoczyła. Pociąg sobotni z Paryża przywiózł tu znowu dosyć znaczną liczbę podróżnych, pomiędzy niemi znaleźli się i tacy, co należeli do nieszczęśliwego pociągu z dnia 8, ale żadnego nie ponieśli szwanku. Gdy pociąg ten przejeżdżał o godz. 3 przez owe nieszczęśliwe miejsce, zajmowano się tam jeszcze wydobywaniem z bagna wagonów, pakunków i rozbitych szczątków.
13Paryż 12 lipca. – Ostatnia katastrofa na północnej kolei żelaznej spowodowała Ministra robót publicznych do przyspieszenia urządzenia telegrafu elektrycznego na tej drodze. Wydano wczoraj rozkazy do rozpoczęcia robót, które jeszcze przed zimą zostaną ukończone. – Journal de la Somme donosi, że dotąd wyciągnięto 18 trupów z wody, a jeszcze 58 osób brakuje do apelu. – List zamieszczony w Siècle podaje liczbę zaginionych na 35. „Świadek naoczny nieszczęśliwej katastrofy – czytam w tym liście – protestuje przeciw mylnie dziś przez dzienniki podanej liczbie zaginionych osób. Liczba tych osób przynajmniej trzy razy jest tak wielka jak ją podają.
– Korrespondent dziennika La Patrie donosi między innemi: Wagonów, które zeskoczyły z szyn, było 13, z nich 8 osobowych i jeden z bagażami wpadły w przepaść.
14PRZEDRUK ZA: Gazeta Codzienna, 22 lipca 1846 roku.
E. Kilka kontuzyj i zatrzymania na drodze
15Gazeta Lwowska, 1842
16Na wersalskiej kolei żelaznej po prawym brzegu Sekwany zdarzył się dnia 22 b.m. przypadek, który mógł mieć te same smutne skutki, co zdarzenie z dnia 8go maja. Między Ville d’Avray i Asnières wypadł spód z pieca lokomotywu, i cała ogromna massa ognia zsunęła się na drogę. Szczęściem wagony bez uszkodzenia przebiegły po ogniu i podróżnym nic się nie stało, prócz że wytrzymali silne wstrząśnienie, gdy lokomotywy i powozy paltowane z kolei wyskoczyły, kilka kontuzyj i zatrzymania na drodze przez godzinę, póki inna machina nie nadeszła.
17PRZEDRUK ZA: Gazeta Lwowska, 13 października 1842 roku.
F. Między tenderem i pierwszym powozem
18Gazeta Warszawska, 1842
19Wskutek ostatniego nieszczęścia na londyńsko‑birminghaskiej kolei, dyrekcja jej z porady przysięgłych, którzy zdawali raport względem zwłok zabitej przy tej katastrofie podeszłej kobiety, postanowiła, iż odtąd przy każdym szeregu powozów między tenderem i pierwszym powozem podróżnych ma być umieszczony wagon z pakunkami, przez co można będzie podobnym przypadkom zapobiedz.
20PRZEDRUK ZA: Gazeta Warszawska, 24 grudnia 1842 roku.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.