10. Gdy powódź w ziemi, niech będzie i w duszy
p. 257-259
Texte intégral
1Scena 12
2(Kilka cyganów pokazuje się za sztachetami; po tej stronie gdzie stoją, przywiązane do sztachet łodzie, oglądają łodzie, naradzają się; widać zdradne i bardzo szybkie ruchy – poczem nagle nikną za sceną po tej stronie co przyszli. W ciągu tej pantomimy robi krótką przegrywkę, na lirze lirnik; – Starościna wychodzi.)
3Stary sługa i kilka kobiet dworskich.
4STAROŚCINA (do starego sługi)
Czemu tu nie ma orylców przy łodzi?
Czy nie widzicie, że woda na karku?
SŁUGA
Ludzim pożywić kazał na folwarku,
Bo dobry obiad orylcom się godzi,
Kiedy ich czeka taka ciężka praca.
STAROŚCINA
Co się to znaczy? Zosia nie powraca!
(do starego sługi)
Idź mi do świrna i znieść tu żywności!
Aby Orylcy mieli do sytości;
A wynieść także na dubas me skrzynie –
Bo jeśli woda dziedziniec opłynie,
To sama także na dubas usiędę
I czekać wody już na statku będę.
(Sługi spełniają jej rozkaz; wynoszą skrzynie, tłomoki i żywność na statki.)
(do przechodzących)
A tylko równo statki im ładować,
By wagę miały, jak odbiją z brzegu.
Rzeczy co droższe po dubasach chować,
I namiot zabrać – bo jeśli noclegu
Czekać gdzieś przyjdzie na kempie lub wodzie,
Tobym nie chciała drżeć w tym nocnym chłodzie;
A zabrać także na kuchnię paliwa,
Kagańce smolne i pęki łuczywa.
(Odchodzi do dworu – ludzie to noszą wszystko do statków – stary sługa wraca do dziadka.)
SŁUGA
Zawsze to taka sprawa z tym rozkazem!
Słowa nie powie – więc na łeb, na szyję
Jak przyjdzie robić, to już wszystko razem.
I niby ryba, człek się w matni bije!
(chwyta się za głowę)
Ot na strapienie gdy Bóg dał swojaka
A gdyby zalać i żółć i robaka?
Mój miły Ojcze, ta ja nie wyrodek
Wypijcie do mnie!
(Dziadek wypija – nalewa, potem podaje i mówi.)
DZIADEK
Ależ dobry miodek!
SŁUGA
A omne trinum! pan Kasztelan gada,
To jeszcze jeden wypić nam wypada –
Więc lej mój Ojcze i wypijmy śmiele. –
DZIADEK
Lecz czy nie będzie tego już za wiele?
SŁUGA
Gdy powódź w ziemi, niech będzie i w duszy.
Myż tylko mamy zostawać na suszy?
5PRZEDRUK ZA: Wincenty Pol, Powódź. Dramata w trzech aktach, Poznań 1868, Akt I, sc. 12, s. 27–28.
Auteur
-
Wincenty Pol
(1807–1872)

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.