13. Jeden z przechodniów poznał ciało ludzkie
p. 195-196
Texte intégral
1Przypływ morski wyrzucił dziś około południa ciało chłopaka, którego statek rozbił się z 18 na 19 sierpnia. Wyrzucił go prawie naprzeciw mojego domu. Byłem jeden z pierwszych, którzy je postrzegli. Siedziałem na brzegu wyższym i o kilkadziesiąt kroków widziałem coś pod wodą czerwieniejącego się; myślałem, że ścierwo jakiegoś zwierzęcia. Tym bardziej nie zwracałem uwagi, że wielu przechodzili się bliżej i nie zatrzymywali się, aż jeden z przechodzących bardzo blisko poznał ciało ludzkie, skinął na celnika, który był blisko, wezwano rybaków, poznano, że to było ciało młodego, który zginął na statku rozbitym. Zbiegłem natychmiast na brzeg niższy i byłem przy tym, kiedy wyjmowano ciało z wody. Dziecię dwunastoletnie lub trzynastoletnie, głowa obwinięta w różowy półkoszulek, na szyi chusteczka w błękitne i białe pasy, na ciele kamizelka wełniana, jak noszą majtki. Na ciele żadnego prawie uszkodzenia; twarz cokolwiek nabrzmiała, ale z wyrazem smutnym, wyssana przez wodę. Złożono go natychmiast pod brzegiem, ale natychmiast przytomni dostarczyli chustek, którymi okryto twarz i ciało dolne. W kilka minut przybiegł jakiś jegomość dekorowany, zdaje się, rządowa figura i kazał na swój koszt dostarczyć wszystkiego. Przyniesiono prześcieradło i obwiniono w nie ciało, wzięto miarę na trumnę. Dwie kobiety w wieku podjęły się pilnować ciała. Posłano do mera Luc. Ciało temczasem leżało złożone na piasku pod brzegiem. W godzin dwie przyniesiono trumnę. Ubrano trupa w szlafmycę, w koszulę, obwinięto w prześcieradło i złożono w trumnę, którą okryto prześcieradłem, postawiono na dwuch krzesłach, położono na trumnie krzyż, obok na krześle kropielnicę z wodą święconą i gałązką mirtu.
2Mieszkańcy, szczególnie kobiety, pokazali w tym zdarzeniu wiele czucia. Widziałem kobiety płaczące, każdy przechodzący kropił trumnę i modlił się klęcząc. Wkrótce cała trumna ustrojona była w kwiaty: laur różany, róże białe, wirginie itp.
3Około 6 wzięto trumnę na wóz i zawieziono nie wiem dokąd; podobno do Bernières, gdzie morze wyrzuciło ojca i gdzie ojca pochowano.
4Matka utonionego przyjechała dzisiaj, widziałam ją przy trumnie syna; jego siostra pozawczoraj.
5PRZEDRUK ZA: Seweryn Goszczyński, Dziennik Sprawy Bożej, opracował i wstępem poprzedził Zbigniew Sudolski, Warszawa 1984, t. 1, s. 556–557.
Auteur
-
Seweryn Goszczyński
(1801–1876)

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.