Odkryta tajemnica odciskania obrazów olejnych metodą Liepmanna
p. 221-222
Texte intégral
1Tajemnicę wynalazku Liepmanna odciskania za pomocą prasy obrazów olejnych nabył rząd pruski i ogłosił właśnie opis jej drukiem1. Z następującego tu podania powezmą czytelnicy nasi niejakie wyobrażenie o tym, tak bardzo od lat kilku rozgłośnionym wynalazku. Obraz mający być przez odcisk powtórzony zrobić potrzeba w pewnej dowolnej grubości z samych farb, w sposobie mozaiki; taki obraz, na wskroś z samych farb złożony, po wysuszeniu i stwardnieniu przepiłowuje się delikatną piłą na cienkie blaty, aby z niego mieć tyle zupełnie równych sobie obrazów, ile ich być może. Każden z tych pojedynczych blatów, z masy farb złożony, odmiękcza się nieco olejem i daje pod prasę, aby go odcisnąć na płótnie, tekturze lub papierze. Ilość odcisków zależy od grubości blatu. Sama masa do tego użyta składa się z farb malarskich, na najdrobniejszy pyłek roztartych, które to farby, olejem w pewien sposób zarobione, tworzą ciało bardzo łatwo wysychające i twarde. Przez wielkie rozdrobnienie farb i użycie w pewien właściwy sposób bardzo delikatnego bezfarbnego proszku2 (formsand) artysta może sprawić, iż kolory w obrazie spłyną się jeden w drugi tak łagodnie, że tego gołym okiem niepodobna rozróżnić. Ta metoda nastręcza i tę korzyść, iż chcąc robić większe obrazy, można je jednocześnie częściami składać przez kilku przyuczonych i wprawnych pracowników; albowiem masy te różnych kolorów to obok siebie, to jedna na drugiej położone, tak się z sobą złączą, iż jedną tylko różnobarwną masę utworzą, jak gdyby ją jeden tylko człowiek złożył. Ta metoda nie ścieśnia ani wolności kompozycji, ani też wolności w nakładaniu kolorów; różnica jej od zwyczajnego sposobu malowania zależy w tym, iż to, co malarz sam pędzlem wykonywa, w tej metodzie wykonywać muszą pod jego przewodem przyuczeni i wprawni pomocnicy. Prawda, że obrazy tą metodą zrobione nosić będą na sobie piętno talentu i jeniuszu artysty, zupełnie tak samo jak w każdej innej sztuce; albowiem w tym tu razie nie działa ani słońce, jak w dagerotypii, ani też rozkład chemiczny, jak w galwanoplastyce, lecz dzieło spod ręki artysty wychodzące jest jego własnym utworem.
2ŹRÓDŁO: Odkryta tajemnica odciskania obrazów olejnych metodą Liepmanna [„Wiener Zeitung” 1842 nr 199, s. 1493; rubryka: KunstNachrichten], „Gazeta Lwowska” 1842, nr 99, s. 645.
Notes de bas de page
1 Jakob Liepmann (1803–1865) – niemiecki malarz i litograf, wynalazca metody pozwalającej na seryjne reprodukowanie obrazów olejnych. Opis, o którym tutaj mowa, przedstawił Liepmann w książce Der Ölgemälde Druck, Berlin 1842.
2 Jest to taki proszek (czyli bardzo miałka ziemia), jakiego w lejarniach na formy do delikatnych odlewów używają, tylko że bezfarbny [przyp. redakcji].

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.