Pług i retorta. Bajka przemysłowa
p. 185-186
Texte intégral
1Nie wiem, jakim sposobem z pługiem się na roli
Retorta zbiegła.
Głośno parsknęła, kiedy postrzegła,
Że pług niezmordowany pruł odłóg powoli.
– Mój Boże! Jakże mnie nudzi
Ślepota ludzi!
Po co te mozoły,
Daremnie trudzić siebie i te biedne woły!
Mnie to świat cały
Niechaj stawia pomniki i wieńcami chwały
Ozdabia me skronie!
– Za co? pług jej zapyta, powiedz moja pani!
– Jak to? nie wiesz prostaku? O! to serce rani!
I ty nie wiesz, że wkrótce o tobie, o bronie
I wspominać nikt nie będzie;
Mój tylko tryumf rozlegnie się wszędzie.
Strawiłam w sobie kruszce nieugięte,
Tajnie zbadałam stworzenia;
Lecz czy władze twe ściśnięte
Pojmą moje wyrażenia?
Krótko ci powiem: na szkle posieję,
A z nasion plony wyrosną złote;
Rzucę ziarno na skały, słomą je odzieję
I setny kłos zapłaci lekką mą robotę.
A pług na to retorcie z uśmiechem odpowie:
– Może być wiele prawdy w twym uczonym słowie,
Lecz ja, mówiąc szczerze,
Wcale mu nie wierzę.
I zamilknij, bo moje słysząc ciebie woły,
Choć dziś cierpliwie ponoszą mozoły,
Zbuntują się złowione na próżniactwa wędę.
Idź ty, na szkle zasiewaj, a ja orać będę!
2ŹRODŁO: Karol Brzozowski, Pług i retorta. Bajka przemysłowa, „Gazeta Handlowa i Przemysłowa” 1842, nr 16, s. 3.
3Karol Brzozowski (1821–1904) – botanik, geolog, geograf, inżynier i poeta. W latach 1840–1842 studiował w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie (powstałym w 1840 roku z przekształcenia Instytutu Agronomicznego).
Auteur

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.