Sposób przenoszenia przedmiotów na papier za pomocą kamery obskury, przez wpływ samego światła
p. 113-114
Texte intégral
1Aby zebrać kamerą obskurą przedmioty za pomocą wpływu światła, bierze się na ten cel cienki papier listowy, równy i ścisły, ten macza się w wodzie, w której jest rozpuszczoną sól morska w małej ilości; po wyschnięciu wyciera się tak, aby sól na powierzchni równo była rozprowadzoną. Następnie macza się tenże papier z jednej tylko strony w wodzie nasyconej salestranem srebra, którego dobiera się 1⁄6 lub 1⁄7 na wagę do wody. Po wysuszeniu papieru przy ogniu należy go strzec od wpływu słonecznego światła, aby nie sczerniał. Potem można go użyć do kamery obskury, za pomocą której bliższe przedmioty, jako to statuy, budowle, a mianowicie rośliny mocno oświecone przenoszą się w przeciągu godziny czasu, z zupełną dokładnością i czystością konturów. W tym jednak przeniesieniu ta zachodzi różnica, że części ciemne są oddane tłem jaśniejszym, a świetne ciemnym. Po wyjęciu papieru z kamery obskury trzeba natychmiast, dla utrwalenia wyobrażenia przedmiotów na nim wyrażonych, umaczać go w wodzie nasyconej mocno solą zwyczajną kuchenną lub w małej bardzo ilości jodkiem potasu, w pierwszym razie kolor obrazu będzie fioletowy, w drugim żółtawy. Papier świeżo zaprawiony jest najlepszym do użycia. Przekonawszy się własnym doświadczeniem, z jaką dokładnością przedmioty sposobem dopiero opisanym mogą być na papier przenoszone, komunikuję lubownikom sztuk pięknych ten pana Talbot Anglika wynalazek1, który zasługuje jeszcze na dalsze badania, dopóki odkrycie pana Daguerre ogłoszonym nie zostanie.
Kielce, d[nia] 9 lipca 1839 r.
2ŹRÓDŁO: Maksymilian Strasz, Sposób przenoszenia przedmiotów na papier za pomocą kamery obskury, przez wpływ samego światła, „Wiadomości Handlowe i Przemysłowe” 1839, nr 308 [z 13 lipca], s. 1291.
3Maksymilian Strasz (1804 – po 1870) – inżynier, absolwent Szkoły Inżynierii Cywilnej i Uniwersytetu Warszawskiego (Wydziału Sztuk Pięknych i Miernictwa), kartograf, malarz‑pejzażysta, architekt, pionier fotografii (kalotypii i dagerotypii) w Polsce.
Notes de bas de page
1 Dwie próbki tego doświadczenia są złożone w redakcji i mogą być w tejże widziane [przyp. redakcji]. William Henry Fox Talbot (1800–1877) – angielski archeolog, matematyk, botanik i chemik. Pod wpływem doniesień o osiągnięciach Daguerre’a powrócił do eksperymentów fotochemicznych. Wyniki eksperymentów przedstawione zostały 31 stycznia 1839 roku na posiedzeniu angielskiego Towarzystwa Naukowego (Royal Society) w formie opracowania Some account of the Art of Photogenic Drawing, or on the Process by which Natural Objects may be made to delineate themselves without the aid of the Artist’s Pencil. Już w marcu ukazało się ono drukiem w piśmie „The London and Edinburgh Philosophical Magazine and Journal of Science” 1839, vol. 14, a wkrótce potem w osobnym wydaniu (London 1839), z którego prawdopodobnie skorzystał Strasz. Technikę tę („fotogenicznego rysunku”), zbliżoną do dagerotypii i wymagającą stosunkowo długiego czasu ekspozycji, zastąpił w 1841 roku Talbot dużo praktyczniejszą techniką negatywową (kalotypią, talbotypią), umożliwiającą otrzymywanie z jednego negatywu dowolnej ilości identycznych kopii.
Auteur

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.