Projekt żeglugi napowietrznej z Ameryki do Europy
p. 185-186
Texte intégral
1Wiadomo już z dzienników, że znany żeglarz napowietrzny Green, który przed kilku laty w podróży z Londynu do Paryża spadł z balonem w Nassauskim, szczerze myśli o przepłynięciu Oceanu Atlantyckiego1. Jeden z dzienników angielskich mówi o tym przedsięwzięciu, co następuje:
2„Green utrzymuje, że balon daleko dłużej pozostaje sprężystym i elastycznym, gdy jest napełniony węglistym gazem wodorodnym niż czystym wodorodem. Ostatni rodzaj powietrza jest tak rzadki, że ulatuje przez materię jedwabną, co przy użyciu tamtego nie ma miejsca. Green przekonał się o tym w 275 podróżach napowietrznych. Wprawdzie węglisty gaz wodorodny jest cięższy od czystego i z tej przyczyny przy równych okolicznościach większego wymaga balonu, korzyści jednak z niego są przeważającymi i dla zamierzonej podróży przez Ocean Atlantycki stanowczymi. Balony podług metody Greena napełnione utrzymują gaz przez kilka tygodni. Odbył on już przeszło 3000 mil za jednym napełnieniem balonu, a gaz jeszcze na trzy miesiące byłby mu wystarczył. Ponad dolnymi strumieniami powietrza i wiatrami znajduje się w górnej atmosferze zawsze jednostajny kierunek wiatru, to jest przez morza atlantyckie lub nieco ku północnemu zachodowi. Do tej więc wysokości gdy się raz balon dostanie, leci ciągle w jednym kierunku, dopóki mu gazu starczy, a będąc wielkości takiej, jak był nassauski, łatwo zabrać może trzy osoby i zapas żywności na trzy lub cztery miesiące. Ponieważ balon taki według upodobania może się w górę wznosić lub opadać, zapewnia więc Green, że byle tylko publiczność postanowiła go w możności wybudowania takiego balonu, niezawodnie przedsięweźmie podróż z Ameryki do Anglii, i to bez żadnej nagrody”.
3ŹRÓDŁO: Projekt żeglugi napowietrznej z Ameryki do Europy, „Wiadomości Handlowe i Przemysłowe” 1840, nr 357, s. 1488.
Notes de bas de page
1 Angielski aeronauta Charles Green (1785–1870) odbył 7–8 listopada 1836 roku lot z Londynu do Księstwa Nassau (w południowych Niemczech), pokonując w ciągu 18 godzin rekordowy dystans 770 km (rekord ten pobity został dopiero w 1907 roku). Użyty do podróży ogromny balon „Royal Vauxhall” (przemianowany później na „Great Balloon of Nassau”) napełniony był nie powszechnie stosowanym wodorem („wodorodem”), lecz tańszym gazem świetlnym („węglistym gazem wodorodnym”). Greenowi towarzyszyły w tym wyczynie dwie osoby.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.