Cztery toasty Franklina
p. 142
Texte intégral
1Co by było wśród zakresu,
Na którym ludzie rzuceni,
Bez światła, ciepła i magnesu
I elektrycznych promieni?
Co by było, zgadnąć łatwo:
Ciemno, mroźno, chaos czyste;
Witaj więc słoneczne światło!
Witaj światło promieniste!
Nie dość po światła iskierce,
Kiedy wszystko wkoło skrzepło,
Zimny świat i zimne serce:
Ciepła trzeba – wiwat ciepło!
Ogrzanych ciepła zapałem,
Często silny wiatr rozniesie:
Aby spoić ciało z ciałem,
Jest magnes – witaj, magnesie!
Tak gdy wzrośniem w bryłę wielką
Przez magnesu dzielną styczność,
Z lejdejską gdzieś tam butelką1
Palniem: „Wiwat elektryczność!”
2ŹRÓDŁO: [Adam Mickiewicz], Cztery toasty Franklina, „Motyl” 1828, kwartał 1, nr 4, s. 10; inna wersja: Adam Mickiewicz, Cztery toasty pewnego chemika na cześć istot promienistych, w: Poezja filomatów, wydał Jan Czubek, t. 1, Kraków 1922, s. 133.
Notes de bas de page
1 Butelka lejdejska [il. 8], będąca tutaj źródłem Mickiewiczowskiego żartu, to prymitywne urządzenie do gromadzenia ładunków elektrycznych – butelka, której ściany: wewnętrzna i zewnętrzna pokryte są warstwą metalu. Urządzenie to skonstruował po raz pierwszy fizyk Pieter von Musschenbroek z uniwersytetu w Lejdzie (stąd nazwa).
Auteur

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.