Wyobraźnia i pamięć
p. 153
Texte intégral
1Pierwsza jest żywa, ognista i wspaniałomyślna, druga zimna i metodyczna. Dla pamięci potrzeba, aby wszystko przeszło i wszystko umarło, dla wyobraźni, aby się wszystko rodziło i ożywiało.
2Jeżeli prawda, że szala nieszczęść przeważa szalę pomyślności, pamięć dokładna niewiele nam dobrego przynosi: gdyby była mniej wierną, oszczędziłaby nam wiele smutnych pomników; przeciwnie, jeśli nam potrzebne są małe przykrości, aby lepiej po nich kosztować słodyczy ukontentowania, zasępienie się niekiedy wyobraźni jest nowym dobrodziejstwem tej czarownicy: wieleż ona, za małe uciski1, którymi nas dotyka, nie przedstawia łudzących nadziei, którymi nas kołysze!
3Miłość, honor, uniesienie do heroizmu, wszystkie te wzruszenia, które nas zachwycają, winniśmy wyobraźni.
4Przyjaźń, szacunek, zaufanie, wszystkie uczucia spokojne, które słuszność i doświadczenie doradza, należą pamięci.
5Pamięć może utworzyć matematyka i biegłego literata. Wyobraźnia malarza, poetę i mówcę. Pamięć wystawić jeszcze może miłego w społeczeństwie i bawiącego w posiedzeniu opowiadacza. Wyobraźnia – oryginalnego czasem, lecz bardzo przyjemnego człowieka.
6Kobiety (które potrzeba do wszystkiego przyczepić), kobiety mają pospolicie więcej wyobraźni niż pamięci i stąd to pochodzi zapewne, że wiele z nich zapomina prędko swych przysiąg i przyrzeczeń, a nawet łask wyświadczonych, aby dawne zwycięstwa puściwszy w zapomnienie, nowych coraz ofiar zatrudnić się podbijaniem.
Notes de bas de page
1 Tj. udręki, bolączki, zgryzoty.
Auteur

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.