82. Złowieszczy księżyc
Od kolebki przez życie [fragment]
p. 355-356
Texte intégral
1Zanotuję tu zdarzenie, które się mi wyryło w pamięci na życie całe pod postacią przesądu. Wieczora pewnego przechadzałem się ze Szczęsnym1 po podwórzu; rozmawialiśmy, nagle Szczęsny stanął, ramię do góry podniósł i na niebo wskazując, rzekł:
– Widzisz?
2Poszedłem okiem w kierunku ręki jego i ujrzałem księżyc na nowiu.
3– Księżyc – odrzekłem.
– Po lewej się nam pokazał stronie.
– Więc cóż? – zapytałem.
– Ma to zwiastować w ciągu miesiąca śmierć jednego z członków rodziny. Powiedzenia tego na serio nie wziąłem. Wróciliśmy do rozmowy przerwanej.
[...]
4Bracia moi dostali się do rąk rosyjskich na trzeci dzień po wyjeździe moim z Gałacu2. Negri przygotował dla nich ratunek, ale się ten nie powiódł z powodu, że żandarmowi, który miał ich na łódź odprowadzić, nie udało się spoić trzech innych żandarmów, którzy ich konwojowali i którym tajemnicy powierzać nie można było. Wydano więc ich i wydanie pociągnęło za sobą następstwa naturalne: indagacje, sąd i wyrok. Indagacja miała na celu wydobycie z nich zeznań, tyczących się organizacji, która ujawniała się w sposobie, w jaki oni z kraju za granicę wyszli. Sąd śledczy domyślał się sprzysiężenia i chciał osnowę i skład onego poznać. Józef i Szczęsny nic i nikogo nie wydali, tak że pozostawał jeno na nich zarzut dezercji z szeregów, tyczący się Józefa wyłącznie. Na podstawie tej wskazano go na śmierć; Szczęsnego zaś do robót aresztanckich.
5PRZEDRUK ZA: Teodor Tomasz Jeż [Zygmunt Miłkowski], Od kolebki przez życie. Wspomnienia, do druku przygotował Adam Lewak, wstęp Aleksander Brückner, Kraków 1936, t. 2, s. 59, 71–72.
Notes de bas de page

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.