73. Alpejski lodowiec
Pamiętniki [fragmenty]
p. 321
Texte intégral
1Okolice Grünenwald1 i droga do niego już nie tak piękne, bo ciągle w górę jadąc, wegetacja słabieje, skały się ścieśniają, powietrze zimniejsze i mglistsze. Lodowników (Gletscherów)2 jest dwa; do większego pojechaliśmy konno po przykrej drodze, nie dosyć bowiem widzieć je u stóp góry w dolinie, tam są brudne i prostego kształtu, im wyższe, tym czystsze i w rozpadlinach tak lazurowe jak najpiękniejsze niebo. Wchodzi się na sam lód i jest wielka rozpadlina, jakby brama wąska albo okno gotyckie do dna rozwarte; wrzuciwszy tam kamyk, kilka sekund leci, nim opór znajdzie. Dziwna to pomyśleć sobie, kiedy i jak ta rzeka zlodowaciała, boć w tym miejscu tak dalece nie zimno, że na brzegach trawa i drzewa rosną. Jak nam przewodnik mówił, ubywa jednak po trochu tych lodów i widzieliśmy sami ogromną bryłę już nadłamaną, za pierwszym wezbraniem wód oderwie się zapewne, pójdzie i stopnieje. Wszakże przyczyna tworzenia się lodowników podobno nikomu nie wiadoma; trudno nawet zgadnąć, czy się zmniejszają, czy zwiększają, bo choć niektóre zmalały, to znowu drugie z dostępnych zrobiły się niedostępne i jakby wysunęły się.
2PRZEDRUK ZA: Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Pisma pośmiertne. Pamiętniki, t. 3, Berlin 1849, s. 139.
Auteur
-
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa
1798–1845

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.