72. Londyńska mgła
List do Adama Mickiewicza z 2 stycznia 1842 [fragment]
p. 320
Texte intégral
1Przyjechałem z Boulogne1 do Londynu przez 13 godzin, ciągle wodą. Tamiza jedna warta, aby z daleka przyjechać dla widzenia jej. Sta i tysiące statków jak wielkie pływające miasta. Skrzyp machin i tętent młotów w atmosferze zamglonej, śmierdzącej węglorodem2. Wjechaliśmy w miasto właśnie w chwili, gdy je nawiedziła mgła, fog!3 Trudno sobie wystawić coś bardziej nieprzyjemnego dla płuc i oczu; nie jest to ciemność, nie jest to zmrok, jest to coś na kształt rudego dymu, tak gęstego, że go czujesz ustami, o kilka kroków przed sobą widzisz przedmiot i nie możesz go poznać. Słońce, jak butla nalana czerwonym przezroczystym płynem, patrzy po szatańsku. Wszakże fog nawiedza nas dosyć rzadko, a gdy go nie ma, jest za co pogodzić się z miastem i jego klimatem.
2PRZEDRUK ZA: List Aleksandra Chodźki do Adama Mickiewicza, Londyn, 2 stycznia 1842, w: Listy do Adama Mickiewicza, red. Elżbieta Jaworska i Maria Prussak, oprac. Maria Dernałowicz, Elżbieta Jaworska, Wiesława Kordaczuk, Joanna Krauze‑Karpińska, Czytelnik, Warszawa 2014, t. 1, s. 182–183.
Notes de bas de page

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.