59. Urok wiosny
Pamiętniki [fragmenty]
p. 271
Texte intégral
16 maja, Neuilly. – Któż jest, co by nie uczuł, nie podzielił wesołości natury w pierwszych dniach po jej zupełnym ocknieniu, w pierwszych chwilach tego stroju godowego, tej świeżej odzieży, tych szat weselnych, tej słowem jednym młodości rok u. Im starsza jestem, tym więcej ten urok wiosny ma nade mną władzy, i już zaczynam doznawać, że dzięki wiośnie nie zestarzeję się nigdy, bo wśród tej natury tak świeżej, tak pięknej, tyle czuję życia, swobody, tyle błogości, że mi się zdaje, że mam lat piętnaście... Tych wszystkich uczuć doznałam w zupełności dziś w Neuilly, i choćbym już nigdzie przez czas pięknej pory nie była, powiem jednak użyłam wiosny. Ależ bo ile rzeczy się to zebrało, żeby tę przejażdżkę miłą uczynić, dzień cudowny, maj w całej świetności, miejsce śliczne. Wsiedliśmy do dyliżansu rue Rivoli i za 10 sous dowiózł nas na miejsce. Neuilly jest miasteczko, które się zdaje dalszym ciągiem Paryża i wszystkie miasta w ten sposób powinny być stawiane. Wielka ulica sadzona drzewami i po obudwóch stronach domy [...]. Niezbyt daleko od tej głównej ulicy, która się zowie avenue de Paris, jest pałac i park dzisiejszego króla1. Sekwana na dwa ramiona się dzieląc, oblewa go i tworzy śliczne wysepki; drzew mnóstwo, dzikie laski, mosty, wszystko to składa park śliczny.
2PRZEDRUK ZA: Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Pisma pośmiertne. Pamiętniki, t. 2, Berlin 1849, s. 165–166.
Notes de bas de page
1 Tj. Ludwika Filipa.

Le texte seul est utilisable sous licence Creative Commons - Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification 4.0 International - CC BY-NC-ND 4.0. Les autres éléments (illustrations, fichiers annexes importés) sont « Tous droits réservés », sauf mention contraire.